Isaias 33 - Cebuano Contemporary Bible

Tabangan sa Dios ang Iyang Katawhan

1Alaot kamong mga tiglaglag

nga wala makaagi nga malaglag.

Alaot kamong mga maluibon,

nga wala makaagi nga luiban.

Kon mahuman na ang inyong pagpanglaglag ug pagpangluib,

kamo na usab ang laglagon ug luiban.

2 Ginoo, kaloy-i kami. Nagsalig kami kanimo.

Lig-ona kami matag adlaw,

ug luwasa kami sa panahon sa kalisod.

3Mangagiw ang mga tawo kon makadungog

sa imong tingog nga nagdahunog.

Kon motindog ka sa pagsilot, magkatibulaag ang mga nasod.

4Kuhaon ang ilang mga kabtangan;

mahisama sila sa tanom nga giataki ug dulon.

5Ang Ginoo labaw sa tanan! Ug nagpuyo siya sa langit.

Patunhayon niya ang hustisya ug katarong sa Jerusalem.

6Siya ang patukoranan sa inyong panahon.

Kanunay kamo niyang luwason ug hatagan ug kaalam ug kahibalo.

Ang pagtahod sa Ginoo mao ang inyong bililhon nga bahandi.

7Tan-awa! Ang inyong maisog nga mga tawo

nangayo ug tabang diha sa mga karsada.

Gahilak ang inyong embahador nga

nagtinguha sa pagpatunhay sa kalinaw.

8Wala nay moagi sa mga karsada;

wala nay mga tawo nga magsuroy-suroy diha.

Gilapas na ang kasabotan ug gipakawalay-bili na ang mga saksi niini.

Wala nay tawo nga gitahod.

9Alaot ang yuta sa Israel. Nangalaya ang kakahoyan sa Lebanon, ug naulawan kini.

Nahisama sa kamingawan ang kapatagan sa Sharon.

Nangatagak ang mga dahon sa mga kahoy sa Basan ug Carmel.

10Miingon ang  Ginoo, “Mao na kini ang panahon nga molihok ako,

ug pasidunggan ako sa mga tawo.

11Kamo nga mga taga-Asiria,

walay kapuslanan ang inyong mga giplano ug gihimo.

Ang inyong kasuko sama sa nagdilaab

nga kalayo nga mao ray molaglag kaninyo.

12Masunog kamo hangtod mahisama kamo sa apog.

Mahisama kamo sa tunokon nga tanom nga gipamutol ug gisunog.

13Kamong mga kanasoran sa layo ug sa duol, sabta ninyo ang akong mga gihimo

ug ilha ninyo ang akong pagkagamhanan.”

14Nangurog sa kahadlok

ang mga makasasala sa Jerusalem.

Moingon sila, “Ang Dios sama sa nagdilaab

nga kalayo nga dili mapalong.

Kinsa man kanato ang makapuyo

atubangan sa presensya sa Dios?”

15Ang makapuyo diha mao lang ang mga tawong nagkinabuhi nga matarong,

nagsultig tinuod, wala manglimbong,

ug wala nagdawat ug suborno.

Wala sila makig-uban sa mga nagplano sa pagpamatay

ug wala magpatintal sa daotang mga buhat.

16Mao kini nga matang

sa mga tawo ang mahilayo sa katalagman,

nga daw nagpuyo sa habog nga mga dapit,

kansang mahimong salipdanan mao ang mga dagkong bato.

Dili sila mawad-an ug pagkaon ug tubig.

17Mga Israelinhon, makita ninyo ang usa ka hari nga gamhanan,

kansang gingharian labihan kalapad.

18Mahinumdoman ninyo ang makalilisang nga hitabo diin mianha kaninyo

ang mga opisyal sa Asiria ug giihap kon pila ang inyong mga tore

ug gisusi kon unsay makuha nila nga mga kabtangan gikan kaninyo.

19Apan dili na ninyo makita pag-usab kadtong garbosong mga tawo

ug mapahitas-on, kansang pinulongan dili ninyo masabtan.

20Tan-awa ninyo ang Jerusalem,

ang siyudad nga atong ginasaulogan sa atong mga pista.

Makita ninyo nga malinawon ug lig-on kini,

sama sa lig-on nga tolda

kansang mga ugsok dili maibot ug ang mga higot dili mabugto.

21Dinhi ipakita sa Ginoo kanato nga gamhanan siya.

Ang Jerusalem mahisama sa usa ka dapit

nga adunay halapad nga mga suba

ug mga sapa nga dili matabok

sa sakayan sa mga kaaway.

22Himuon kini sa Ginoo

tungod kay siya mao ang atong maghuhukom,

magbabalaod, ug hari. Siya ang moluwas kanato.

23Sa pagkakaron, ang Jerusalem

sama sa sakayan nga luag ug mga higot,

nagharag ang palo,

ug dili mabuklad ang mga layag.

Apan moabot ang panahon nga daghan gayod nga kabtangan

ang mailog sa Jerusalem gikan sa iyang mga kaaway ug

bisan ang mga bakol mabahinan.

24Walay lumulupyo sa Jerusalem nga moingon, “Masakiton ako.”

Pasayloon sa Dios ang mga sala sa taga-Jerusalem.