1Bulahan ang tawo nga manggihuna-hunaon sa mga kabos.
Tabangan siya sa Ginoo sa panahon sa kalisod.
2Panalipdan siya sa Ginoo ug tipigan ang iyang kinabuhi.
Himuon siya sa Ginoo nga bulahan sa yuta sa Israel;
dili siya itugyan ngadto sa iyang mga kaaway.
3Tabangan siya sa Ginoo kon siya magsakit;
ayohon niya siya sa iyang sakit ug ibalik ang iyang kahimsog.
4Miingon ako, “Ginoo, kaloy-i ako.
Ayoha ako, kay nakasala ako kanimo.”
5Nagsulti ug daotan ang akong mga kaaway mahitungod kanako.
Miingon sila, “Kanus-a pa kaha siya mamatay aron malimtan na siya?”
6Nagpakaaron-ingnon sila nga mobisita kanako,
apan nagtigom diay sila ug daotang mga istorya mahitungod kanako;
ug paggawas nila ipanabi nila kini sa uban.
7Ang tanang nasuko kanako naghunghongay mahitungod kanako,
ug naghuna-huna sila ug daotan batok kanako.
8Miingon sila, “Grabe na ang iyang sakit,
ug dili na gayod siya maayo pa.”
9Bisan ang suod kong higala nga gisaligan ko pag-ayo
ug nakigsalo kanako sa pagkaon nagluib kanako.
10Apan kaloy-i ako, Ginoo;
ayoha ako aron makabalos ako sa akong mga kaaway.
11Unya mahibaloan ko nga ikaw nalipay kanako kon dili nimo itugot
nga makadaog batok kanako ang akong mga kaaway.
12Tungod kay wala akoy gihimo nga daotan,
gitabangan mo ako ug giubanan sa walay kataposan.
13Dalaygon ang Ginoo, nga Dios sa Israel,
sa walay kataposan.
Amen! Amen!
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
