1Pamatud-i, Ginoo, nga wala akoy sala,
kay nagkinabuhi ako nga walay ikasaway
ug nagsalig ako kanimo sa walay pagduha-duha.
2Susiha ako, Ginoo;
susiha ang akong huna-huna ug kasing-kasing.
3Kay kanunay kong ginahinumdoman ang imong gugma,
ug nagkinabuhi ako nga matinumanon kanunay kanimo.
4Wala ako makig-uban sa mga tawo nga limbongan ug tigpakaaron-ingnon.
5Supak ako sa mga panagtigom sa daotang mga tawo.
Dili gayod ako makig-uban kanila.
6Hugasan ko ang akong mga kamot sa pagpaila nga wala akoy sala.
Ug unya, molibot ako sa imong halaran sa pagsimba kanimo, Ginoo,
7samtang nag-awit ako ug mga awit sa pagpasalamat,
ug nagsaysay sa tanan mong katingalahang mga binuhatan.
8Gihigugma ko ang balay nga gipuy-an mo, Ginoo,
ang dapit diin makita ang imong pagkagamhanan.
9Ayaw ako laglaga uban sa mga makasasala,
sama sa mga mamumuno.
10Kanunay silang andam sa paghimo ug daotan
ug mahilig sa suborno.
11Apan ako nagkinabuhi nga maligdong,
busa luwasa ako ug kaloy-i.
12Karon, layo na ako sa katalagman,
busa dayegon ka nako, Ginoo, diha sa panagtigom sa imong mga katawhan.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
