Malaci 3 - The Minor Prophets 1881 (John Davies, Ietwen)

PEN. III.—

1Wele fi yn anfon fy nghenad;

Ac efe a barotoa ffordd o’m blaen:

Ac yn ddisymwth y daw i’w deml,

Yr Arglwydd yr hwn yr ydych yn ei geisio,

A chenad y cyfamod yr hwn a hoffwch,

Wele y mae yn dyfod;

Medd Arglwydd y lluoedd.

2A phwy a all oddef dydd ei ddyfodiad ef;

A phwy a saif pan ymddangoso Efe:

Canys efe a fydd fel tân toddydd;

Ac fel sebon golchyddion.

3Ac efe a eistedd yn doddydd a phurwr arian;

Ac efe a bura feibion Lefi ac a’u coetha hwynt;

Fel yr aur ac fel yr arian:

A hwy a fyddant i’r Arglwydd.

Yn offrymu offrwm mewn uniondeb.

4A melus gan yr Arglwydd;

Fydd offrwm Iudah a Ierusalem;

Megis y dyddiau gynt;

Ac megis y blynyddoedd o’r blaen.

5A mi a nesaf atoch i farn,

A byddaf dyst cyflym,

Yn erbyn y swynyddion ac yn erbyn y godinebwyr;

Ac yn erbyn y rhai a dyngant yn gelwyddog:

Ac yn erbyn y rhai a orthrymant gyflogedig am gyflog,

Gweddw ac ymddifad,

Ac a droant ddyeithr o’r neilldu,

Ac ni’m hofnant I;

Medd Arglwydd y lluoedd.

6Canys myfi yr Arglwydd ni newidiais:

A chwithau meibion Jacob ni ddyfethwyd.

7Hyd o ddyddiau eich tadau y troisoch oddiwrth fy neddfau,

Ac nis cadwasoch hwynt;

Dychwelwch ataf fi,

A mi a ddychwelaf atoch chwi;

Medd Arglwydd y lluoedd:

A chwi a ddywedwch,

Yn mha beth y dychwelwn.

8A ysbeilia dyn Dduw,

Chwi yn ddiau ydych yn fy ysbeilio I;

A dywedasoch,

Yn mha beth i’th ysbeiliasom di:

Yn y degwm a’r offrwm.

9Gan y felldith yr ydych yn felldigedig:

A myfi ydych yn ysbeilio:

Yr holl genedl hon.

10Dygwch yr holl ddegwm i’r trysordŷ,

A bydded bwyd yn fy nhŷ;

A phrofwch fi yn awr yn hyn;

Medd Arglwydd y lluoedd:

Onid agoraf i chwi ffenestri y nefoedd;

A thywallt o honof i chwi fendith,

Hyd na bo digon o le iddi.

11A mi a ataliaf i chwi y difäydd;

Ac ni ddifwyna i chwi ffrwyth y ddaear:

Ac ni chyll i chwi y winwydden yn y maes;

Medd Arglwydd y lluoedd.

12A’r holl genedloedd a’ch galwant yn wynfydedig:

Canys byddwch chwi yn wlad hyfryd;

Medd Arglwydd y lluoedd.

13Celyd fu eich geiriau i’m herbyn, medd yr Arglwydd:

A chwi a ddywedasoch,

Pa beth a ddywedasom ni i’th erbyn di.

14Dywedasoch,

Oferedd yw gwasanaethu Duw:

A pha enill sydd o gadw o honom ei gadwraeth ef;

A rhodio o honom yn alarus:

Gerbron Arglwydd y lluoedd.

15Ac yn awr yr ydym ni yn cyfrif beilchion yn wynfydedig:

Ië, adeiladwyd gwneuthurwyr drygioni;

Ië, temtiasant Dduw,

A gwaredwyd hwynt.

16Yna y rhai oeddent yn ofni yr Arglwydd a lefarasant y naill wrth y llall;

A chlybu yr Arglwydd ac a wrandawodd;

Ac ysgrifenwyd llyfr coffawdwriaeth ger ei fron ef,

I’r rhai oeddent yn ofni yr Arglwydd;

Ac i’r rhai oeddent yn meddwl am ei enw ef.

17A byddant i mi,

Medd Arglwydd y lluoedd;

Yn berchenogaeth ar y dydd wyf fi yn osod:

A thosturiaf wrthynt;

Fel y tosturia gwr wrth ei fab;

Yr hwn sydd yn ei wasanaethu.

18A chwi a welwch eto;

Ragor rhwng uniawn a drygionus;

Rhwng yr hwn a wasanaetho Dduw;

Ar hwn nis gwasanaetho ef.

19Canys wele y dydd yn dyfod;

Yn llosgi megis y ffwrn:

A bydd yr holl feilchion a phob gwneuthurwr drygioni yn sofl;

A’r dydd sydd yn dyfod a’u llysg hwynt,

Medd Arglwydd y lluoedd;

Yr hwn ni âd iddynt wreiddyn na changen.

20A chyfyd i chwi y rhai a ofnwch fy enw haul iawn;

A meddyginiaeth yn ei esgyll:

A chwi a ewch allan ac a lemwch fel lloi pasgedig.

21A sethrwch annuwiolion;

Canys byddant yn lludw;

Dan wadnau eich traed:

Yn y dydd yr wyf fi yn osod;

Medd Arglwydd y lluoedd.

22Cofiwch gyfraith Moses fy ngwas;

Yr hyn a orchymynais iddo yn Horeb wrth holl Israel;

Yn ddeddfau a barnedigaethau.

23Wele fi yn anfon atoch;

Elias y proffwyd:

Cyn dyfod dydd yr Arglwydd;

Y dydd mawr ac ofnadwy.

24Ac efe a dry galon tadau at blant;

A chalon plant at eu tadau:

Rhag i mi ddyfod a tharo o honof y ddaear â melldith.

כל הנשמה תהלל יה

𝝙𝝤𝝣𝝖 𝝚𝝢 𝝪𝝭𝝞𝝨𝝩𝝤𝝞𝝨 𝝷𝝚𝝮.

SIT DEO LAUS SEMPITERNA.