Zechariah 13 - The Minor Prophets 1881 (John Davies, Ietwen)

PEN. XIII.—

1Yn y dydd hwnw

Y bydd ffynon wedi ei hagor;

I dŷ Dafydd ac i breswylwyr Ierusalem:

At bechod ac aflendid.

2A bydd yn y dydd hwnw,

Medd Arglwydd y lluoedd,

Y toraf ymaith enwau yr eilunod o’r tir;

Ac nis cofir hwynt mwyach.

A’r proffwydi hefyd a’r yspryd aflan a yraf allan o’r tir.

3A bydd,

Pan broffwydo gwr mwyach,

Y dywaid ei dad a’i fam ag a’i cenedlasant ef wrtho,

Ni chei fyw,

Canys celwydd a lefaraist yn enw yr Arglwydd:

A’i dad a’i fam y rhai a’i cenedlasant a’i gwanant ef pan broffwydo.

4A bydd yn y dydd hwnw.

Y cywilyddia y proffwydi,

Bob un am ei weledigaeth pan broffwydo.

Ac ni wisgant fantell o rawn i ddywedyd celwydd.

5Ac efe a ddywed,

Nid proffwyd ydwyf fi;

Un yu llafurio daear ydwyf fi;

Canys dyn a’m perchenogodd o’m hieuenctyd.

6A dywedir wrtho.

Beth yw y clwyfau hyn yn dy ddwylaw:

Ac efe a ddywed,

Y rhai y’m clwyfwyd a hwynt yn nhŷ fy ngharwyr.

7Deffro, gleddyf, yn erbyn fy mugail,

Ac yn erbyn gwr o gyfaill i mi;

Medd Arglwydd y lluoedd:

Taro y bugail,

A’r praidd a wasgerir;

A mi a droaf fy llaw ar y rhai bychain.

8A bydd trwy yr holl wlad,

Medd yr Arglwydd;

Y torir ymaith, y trenga dwy ran ynddi:

A’r drydedd a adewir ynddi.

9A dygaf y drydedd drwy dân;

A choethaf hwynt fel coethi yr arian:

A phrofaf hwynt fel profi yr aur:

Efe a eilw ar fy enw,

A minau a’i gwrandawaf ef;

Dywedais, fy mobl yw efe;

Ac efe a ddywed, Yr Arglwydd fy Nuw.