Micah 7 - The Minor Prophets 1881 (John Davies, Ietwen)

PEN. VII.—

1Gwae fi,

Canys ydwyf fel casgliadau ffrwythau haf;

Fel lloffion cynhauaf grawnwin:

Nid oes swp i’w fwyta;

Blysiais am ffigusen gynar.

2Darfu am dduwiol o’r tir;

A gwr uniawn nid oes yn mhlith dynion:

Cynllwynant bawb o honynt am waed;

Helant bob un ei frawd i ddystryw.

3Y ddwylaw ydynt egniol ar ddrwg;

Y tywysog sydd yn gofyn;

A’r barnwr am y tâl:

A’r gŵr mawr yntau a ddywed ddymuniad ei feddwl.

4A phlethant am y da yn eu plith fel drain;

Am ŵr uniawn yn fwy na chlawdd drain:

Dydd dy wylwyr, dy ymweliad a ddaeth;

Bellach y bydd eu penbleth hwynt.

5Nac ymddiriedwch mewn cyfaill;

Na hyderwch ar gydymaith:

Rhag yr hon a orwedd yn dy fynwes;

Cadw ddrws dy enau.

6Canys mab a amharcha dad;

Merch a gyfyd yn erbyn ei mham:

Gwaudd yn erbyn ei chwegr:

Gelynion gŵr yw dynion ei dŷ.

7A myfi a edrychaf ar yr Arglwydd;

Dysgwyliaf wrth Dduw fy iachawdwriaeth:

Fy Nuw a’m gwrendy.

8Na lawenycha i’m herbyn fy ngelynes;

Er syrthio o honof mi a gyfodais:

Er yr eisteddaf mewn tywyllwch;

Yr Arglwydd sydd oleuni i mi.

9Dygaf ddig yr Arglwydd;

Canys pechais i’w erbyn:

Hyd oni ddadleuo fy nadl ac y gwnelo fy marn;

Efe a’m dwg i oleuni;

Edrychaf ar ei unionder ef.

10A’m gelynes a ga weled,

A chywilydd a orchuddia;

Yr hon a ddywedodd wrthyf;

Pa le y mae yr Arglwydd dy Dduw:

Fy llygaid a edrychant arni;

Bellach y bydd hi yn sathrfa megys tom yr heolydd.

11Y dydd yr adeiledir dy furiau:

Y dydd hwnw pell pell y fydd.

12Y dydd hwnw y deuir atat;

0 Assur a dinasoedd yr Aipht:

Ac o’r Aipht ïe hyd yr afon

A môr i fôr a mynydd i’r mynydd.

13A’r wlad a fydd yn anrhaith o achos ei thrigolion:

Gan ffrwyth eu gweithredoedd.

14Bugeilia dy bobl â’th wialen,

Defaid dy etifeddiaeth;

Y rhai a drigant yn unig,

Mewn coed yn nghanol Carmel:

Porant Bashan a Gilead megys y dyddiau gynt.

15Megys y dyddiau y daethost allan o dir yr Aipht;

Paraf iddo weled rhyfeddodau.

16Cenedloedd a welant ac a gywilyddiant;

O’u holl gryfder hwynt:

Gosodant law ar enau;

Eu clustiau a fyddarant.

17Llyfant lwch fel y sarph;

Fel ymlusgiaid daear;

Crynant o’u llochesau;

Wrth yr Arglwydd ein Duw ni yr arswydant;

Ac ofnant rhagot ti.

18Pa Dduw sydd fel Tydi,

Yn maddeu anwiredd ac yn myned heibio i gamwedd;

I weddill ei etifeddiaeth:

Ni ddeil efe ei ddig byth;

Am fod yn hoff ganddo drugaredd.

19Efe drugarha wrthym drachefn;

Efe a ddarostwng ein hanwireddau:

A thi a defli eu holl bechodau i ddyfnderoedd y môr.

20Ti a roddi wirionedd i Jacob;

Trugaredd i Abraham:

Yr hyn a dyngaist i’n tadau er y dyddiau gynt.