Tsephanïah 2 - The Minor Prophets 1881 (John Davies, Ietwen)

1Ymgesglwch a deuwch ynghyd:

Y genedl ag na chywilyddia.

2Cyn i’r arfaeth esgor;

Fel ûs y mae y dydd yn myned heibio:

Cyn dyfod arnoch angerdd digofaint yr Arglwydd.

3Ceisiwch yr Arglwydd holl rai llariaidd y tir;

Y rhai a wnaethant ei farn Ef:

Ceisiwch uniondeb, ceisiwch addfwynder;

Fe allai y cuddir chwi;

Yn nydd digofaint yr Arglwydd.

4Canys bydd Gaza wedi ei gadael;

Ac Ashcelon yn anrhaith:

Ashdod, ar haner dydd y gyrant hi allan;

Ac Ecron a ddiwreiddir.

5Gwae breswylwyr glàn y môr,

Cenedl y Cerethiaid;

Y mae gair yr Arglwydd i’ch erbyn,

A Chanaan gwlad y Philistiaid;

Mi a’th ddyfethaf fel na byddo cyfaneddwr.

6A bydd glàn y môr yn borfanau,

Yn fythod bugeiliaid ac yn gorlanau defaid.

7A hi a fydd yn rhandir i weddill tŷ Judah;

Arnynt y porant:

Yn nhai Ashcelon y gorweddant yn yr hwyr;

Canys yr Arglwydd eu Duw a ymwel â hwynt,

Ac a ddychwel eu caethiwed hwynt.

8Clywais waradwydd Moab;

A difenwadau meibion Ammon:

A’r rhai y gwaradwyddasant fy mhobl;

Ac ymfawrygasant yn erbyn eu terfyn hwynt.

9Am hyny, byw wyf I,

Medd Arglwydd y lluoedd, Duw Israel,

Fel Sodom y bydd Moab,

A meibion Ammon fel Gomorah;

Yn dyfle drain a chloddfa halen, ac yn ddifrod hyd byth:

Gweddill fy mhobl a’u difroda hwynt;

A gweddill fy nghenedl a’u meddiana hwynt.

10Hyn a ddaw iddynt am eu balchder:

Canys gwaradwyddasant ac ymfawrygasant;

Yn erbyn pobl Arglwydd y lluoedd.

11Ofnadwy yw yr Arglwydd yn eu herbyn:

Canys efe a ddygodd gulni ar holl dduwiau y tir:

A holl wledydd y cenedloedd;

A ymgrymant iddo bob un o’i lle.

12Hefyd chwithau Ethiopiaid;

Lladdedigion fy nghleddyf ydych.

13Ac efe a estyn ei law yn erbyn y gogledd:

Ac a ddyfetha Ashur:

Ac a esyd Ninefeh yn ddifrod;

Yn sech fel yr anialwch.

14A deadelloedd o bob rhywogaeth fyw a orweddant yn ei chanol;

Pelican hefyd, draenog hefyd;

A letyant yn nghapiau ei cholofnau:

Swn a chwery yn y ffenestr,

Anghyfanedd-dra a fydd ar y trothwy;

Canys dynoethodd y gwaith cedrwydd.

15Hon yw y ddinas lawen,

Y sydd yn trigo yn ddiogel;

Y sydd yn dywedyd yn ei chalon;

Myfi sydd a neb ond myfi:

Pa fodd yr aeth yn anghyfanedd,

Yn orweddfa i’r anifail;

Pob un a el heibio a hwtia arni,

Efe a ysgwyd ei law.