Joel 2 - The Minor Prophets 1881 (John Davies, Ietwen)

PEN. II.—

1Cenwch udgorn yn Sion,

Chwythwch gorn ar fy mynydd santaidd;

Dychryned holl breswylwyr y wlad:

Canys yn dyfod y mae dydd yr Arglwydd,

Canys y mae yn agos.

2Dydd tywyll a dû,

Dydd cymylog a niwlog;

Fel y wawr wedi ymdaenu ar y mynyddoedd:

Y mae pobl luosog a chryfion;

Eu bath ni bu erioed;

Ac ar eu hôl ni bydd eilwaith;

Hyd flynyddoedd cenedlaeth a chenedlaeth.

3O’u blaen y difa tân;

Ac ar eu hol y deifia fflam:

Fel gardd Eden y mae y wlad o’u blaen,

Ac ar eu hol yn ddiffaethwch anrheithiedig;

Ië, ac ni ddianc dim rhagddynt.

4Megys golwg ar feirch y mae yr olwg arnynt hwy:

Ac fel marchogion felly y rhedant.

5Megys trwst cerbydau ar benau y mynyddoedd y llamant,

Fel swn fflam dân:

Yn difa sofl:

Fel pobl gryfion;

Parod i ryfel.

6O’u blaen yr ofna pobloedd:

Pawb wynebau a gasglant barddu.

7Fel glewion y rhedant;

Fel rhyfelwyr y dringant fur:

A cherddant bob un yn eu ffyrdd;

Ac ni throant oddiwrth eu llwybrau.

8Ac ni wthiant y naill y naill;

Cerddant bob un ar ei ffordd:

Ac er eu syrthio ar erfyn,

Ni thorir hwynt.

9Gwibiant trwy ddinas,

Rhedant ar fur;

Dringant i’r tai:

Ant i mewn trwy y ffenestri fel lleidr.

10O’u blaen y cryn gwlad;

Y cynhyrfir wybrenau:

Haul a lloer a dywyllir;

A ser a ataliant eu llewyrch.

11A’r Arglwydd a rydd ei lef o flaen ei lu;

Canys mawr iawn yw ei wersyll ef;

Canys cryf yw yr hwn a wna ei air ef:

Canys mawr yw dydd yr Arglwydd ac ofnadwy iawn,

A phwy a’i herys ef.

12Ac yn awr medd yr Arglwydd;

Dychwelwch ataf fi â’ch holl galon:

A chydag ympryd, a chyda wylofain, a chyda galar.

13A rhwygwch eich calon ac nid eich dillad;

A dychwelwch at yr Arglwydd eich Duw:

O herwydd graslawn a thosturiol yw Efe;

Hwyrfrydig i ddigofaint a mawr ei drugaredd;

Ac efe a dosturia am y drwg.

14Pwy a ŵyr y tosturia efe eto:

Ac y gedy fendith ar ei ol:

Yn offrwm bwyd ac yn offrwm diod,

I’r Arglwydd eich Duw.

15Cenwch udgorn yn Sion:

Cysegrwch ympryd, gelwch gymanfa.

16Cesglwch bobl ynghyd, cysegrwch gynulleidfa, cynullwch henafgwyr;

Cesglwch blant;

A rhai yn sugno bronau:

Deued priodfab allan o’i ystafell;

A phriodferch o’i ystafell gwely.

17Rhwng y porth a’r allor;

Wyled yr offeiriaid, gweinidogion yr Arglwydd:

A dywedent,

Tosturia, Arglwydd, wrth dy bobl,

Ac na ddyro dy etifeddiaeth i warth,

I oganu o genedloedd arnynt:

Paham y dywedent yn mhlith y bobloedd;

Pa le mae eu Duw hwynt.

18A’r Arglwydd a eiddigedda am ei dir:

Ac a dosturia wrth ei bobl.

19A’r Arglwydd a etyb ac a ddywaid wrth ei bobl,

Wele fi yn anfon i chwi yr ŷd;

A’r gwin a’r olew;

A diwellir chwi o hono:

Ac nis rhoddaf chwi mwyach yn waradwydd yn mysg y cenedloedd.

20A’r gogleddyn a bellhaf oddiarnoch,

Ac a’i gyraf ef i dir sych a diffaeth;

Ei ran flaen tua môr y dwyrain;

A’i ran ol tua môr y gorllewin:

A’i ddrewdod a gyfyd,

A’i ddrygsawr a â i fyny;

Er gwneuthur o hono fawrhydri.

21Nac ofna di, ddaear:

Gorfoledda a llawenycha;

Canys gwnaeth yr Arglwydd fawredd.

22Nac ofnwch, anifeiliaid maes;

Canys glasodd porfeydd anialwch:

Canys coed a ddygasant eu ffrwyth;

Ffigyswydden a gwinwydden a roddasant eu cynyrch.

23A phlant Sion,

Gorfoleddwch ac ymlawenhewch yn yr Arglwydd eich Duw;

Canys rhoddodd i chwi y cynar wlaw wrth raid,

Ac efe a wlawia i chwi gafod o gynar a diweddar wlaw fel cynt.

24A llenwir y lloriau dyrau o ŷd:

A’r cafnau gwasg a redant trosodd o win ac olew.

25A mi a ad-dalaf

i chwi y blynyddoedd;

Y rhai a ddifaodd y locust;

Y lindys, y chesil, a phryf y rhwd:

Fy llu mawr I;

Yr hwn a anfonais i’ch plith.

26A chwi a fwytewch gan fwyta ac ymddigoni;

Ac a folianwch yr Arglwydd eich Duw;

Yr hwn a wnaeth â chwi yn rhyfedd:

Ac ni waradwyddir fy mhobl byth.

27A chewch wybod fy mod i yn nghanol Israel;

A myfi yw yr Arglwydd eich Duw ac nid arall:

Ac ni waradwyddir fy mhobl byth.