Hosea 13 - The Minor Prophets 1881 (John Davies, Ietwen)

PEN. XIII.—

1Pan lefarai Ephraim;

Codai efe ddychryn yn Israel:

Ond efe a bechodd gyda Baal ac a fu farw.

2Ac yn awr ychwanegant bechu,

Ac o’u harian y gwnant iddynt ddelw dawdd yn ol eu deall,

Delwau yn waith crefftwyr yn gwbl:

Wrthynt hwy y maent yn dywedyd;

Aberthwyr dynion

Cusanent loi.

3Am hyny y byddant fel cwmwl y boreu;

Ac fel y gwlith a ymedy yn foreu:

Fel us a chwythir o lawr dyrnu;

Ac fel mwg o ffumer.

4A myfì yw yr Arglwydd dy Dduw o dir yr Aipht:

A Duw heblaw myfi nid adnabyddi;

A gwaredwr nid oes ond Myfi.

5Myfi a’th adnabum yn y diffaethwch:

Yn nhir sychder mawr:

6Fel yr oedd eu porfa y cawsant eu gwala;

Cawsant eu gwala a chododd eu calon:

Am hyny annghofiasant Fi.

7A myfi a fyddaf iddynt fel llew;

Megys llewpard ar ffordd y dysgwyliaf.

8Cwympaf arnynt fel arth wedi colli ei chenawon;

Rhwygaf orchudd eu calon hwynt:

A difaf hwynt yno fel llew;

Bwystfil y maes a’u llerpia hwynt.

9Yn dy ddinystr Israel,

Diau mai ynof fi y mae dy gymorth.

10Yn awr pa le y mae dy frenin;

Yr hwn a’th weryd yn dy holl ddinasoedd:

A’th farnwyr;

Am y rhai y dywedaist;

Dyro i mi frenin a thywysogion.

11Rhoddwn i ti frenin yn fy nig;

A chymerwn ef maith yn fy llid.

12Rhwymwyd anwiredd Ephraim;

Cuddiwyd ei bechod.

13Gwewyr un yn esgor a ddeuant arno:

Mab annghall yw efe;

Canys nid arosai amser yn esgoreddfa plant.

14O law y byd isod yr achubwn hwynt;

Oddiwrth angeu y gwaredwn hwynt:

Byddwn yn ddifrod i ti angeu,

Byddwn yn dranc i ti fyd isod;

Cuddid edifeirwch o’m golwg.

15Er y byddai yn ffrwythlon yn mhlith brodyr:

Daw gwynt y dwyrain,

Gwynt yr Arglwydd yn codi o’r anialwch,

Ac efe a sych ei bydew ef,

Ac a ddysbydda ei ffynon ef;

Efe a ysbeilia drysorfa pob llestr dymunol.

16Samaria a wneir yn euog;

Am wrthryfela o honi yn erbyn ei Duw:

Trwy y cleddyf y syrthiant;

Eu plant bychain a ddryllir;

A’u gwragedd beichiogon a rwygir.