Micah 2 - The Minor Prophets 1881 (John Davies, Ietwen)

PEN. II.—

1Gwae y rhai a ddychymygant anwiredd,

A’r rhai a wnant ddrygioni ar eu gwelyau:

Pan oleuo y boreu y gwnant,

Am ei fod ar eu llaw hwynt.

2A maesydd a chwenychant ac a ysbeiliant;

A thai, ac a’u cymerant:

Gorthrymant hefyd ŵr a’i dŷ;

A dyn a’i etifeddiaeth.

3Gan hyny fel hyn y dy wedodd yr Arglwydd;

Wele myfi yn dychymygu drwg yn erbyn y teulu hwn:

Yr hwn ni thynwch eich gyddfau oddiwrtho,

Ac ni rodiwch yn uchel:

Canys amser drygfyd fydd hwnw.

4Yn y dydd hwnw y codir diareb am danoch,

A galerir galarnad gofidus,

Yn dywedyd,

Gan anrheithio y’n anrheithiwyd;

Etifeddiaeth fy mhobl a newidiodd:

Oh am iddo ymadael a mi i ddychwelyd;

Ein maesydd a rana.

5Am hyny ni bydd i ti;

A fwrw linyn mesur am etifeddiaeth;

Yn nghynulleidfa yr Arglwydd.

6Na phroffwydwch;

Proffwydant:

Ni phroffwydant i’r rhai hyn;

Nid ymedy eu cywilydd.

7Yr hwn a elwir tŷ Jacob,

A fyrhaodd ysbryd yr Arglwydd;

Ai y rhai hyn yw ei weithredoedd ef:

Oni wna fy ngeiriau ddaioni;

I’r neb a rodio yn uniawn.

8A’m pobl eisoes a godent i fyny yn elyn;

Oddiar y wisg isaf y diosgech fantell:

Oddiam y rhai a ânt heibio yn ddiofal;

Y rhai a ddychwelent o ryfel.

9Gwragedd fy mhobl a fwriwch allan;

O’u tŷ hyfryd:

Oddiar eu plant;

Y cymerwch fy harddwch byth.

10Codwch ac ewch;

Canys nid hon yw yr orphwysfa:

Am ei haflendid y dinystrir hi,

A thost fydd y dinystr.

11Os gŵr yn rhodio mewn ysbryd celwyddog,

A ddywed yn gelwyddog;

Proffwydaf i ti am win a diod gadarn:

Efe fydd proffwyd y bobl hyn.

12Gan gasglu y’th gasglaf Jacob oll,

Gan gynull y cynullaf weddill Israel;

Yn nghyd y gosodaf hwynt fel defaid corlan:

Fel praidd yn nghanol eu porfan;

Trystiant gan amledd dyn.

13Yr hwn a dyr ffordd a aeth i fyny o’u blaen hwynt;

Torasant a thramwyasant i’r porth,

Ac aethant trwyddo:

A thramwya eu brenin o’u blaen hwynt;

A’r Arglwydd yn ben arnynt.