Zechariah 4 - The Minor Prophets 1881 (John Davies, Ietwen)

1A’r genad yr hwn oedd yn ymddyddan â mi a ddychwelodd: ac a’m deffroodd fel un a ddeffroir o’i gwsg.

2Ac efe a ddywedodd wrthyf, beth a weli di: a mi a ddywedais, edrychais ac wele oleuedydd aur i gyd, a’i gawg olew ar ei ben, a’i saith lusern arno; saith bibellau yr un oeddent i’r llusernau y rhai oeddent ar ei ben ef.

3A dwy olewydden oddiarno, un o’r tu deheu i’r cawg olew, ac un ar yr aswy iddo.

4A mi a aethum rhagof i ddywedyd wrth y genad oedd yn ymddyddan â mi, gan ddywedyd: beth yw y rhai hyn fy arglwydd.

5Ac atebodd y genad oedd yn ymddyddan â mi ac a ddywedodd wrthyf, oni wyddost beth yw y rhai yma: a dywedais na wn fy arglwydd.

6Ac efe a atebodd ac a ddywedodd wrthyf, gan ddywedyd; Hyn yw gair yr Arglwydd at Zerubabel, gan ddywedyd;

Nid trwy lu ac nid trwy nerth;

Ond trwy fy ysbryd I,

Medd Arglwydd y lluoedd.

7Pwy wyt ti y mynydd mawr,

Gerbron Zerubabel y byddi yn wastadedd:

Ac efe a ddwg allan y maen penaf;

Gan waeddi nodded, nodded iddo.

8A bu gair yr Arglwydd ataf gan ddywedyd:

9Dwylaw Zerubabel, a seiliasant y tŷ hwn,

A’i ddwylaw ef a’i gorphenant:

A chei wybod;

Mai Arglwydd y lluoedd a’m hanfonodd atoch.

10Canys pwy a ddiystyrodd ddydd pethau bychain;

A llawenychant a gwelant y blwmed yn llaw Zerubabel:

Y saith hyn,

Llygaid yr Arglwydd ydynt hwy,

Yn cyniwair trwy yr holl ddaear.

11A mi a ddywedais wrtho drachefn: pa beth yw y ddwy olewydden hyn; ar ddeheu y goleuedydd ac ar ei aswy.

12Ac aethum rhagof yr ailwaith i lefaru; ac a ddywedais wrtho: Beth yw y ddwy gangen olewydd, y rhai sydd wrth y ddwy bibell aur, y rhai sydd yn tywallt o honynt yr olew aur.

13Ac efe a ddywedodd wrthyf gan ddywedyd, oni wyddost beth yw y rhai hyn; a dywedais na wn fy arglwydd.

14Ac efe a ddywedodd,

Y rhai hyn yw y ddau olewiedig:

Y rhai sydd yn sefyll gerbron Arglwydd yr holl ddaear.