Hosea 2 - The Minor Prophets 1881 (John Davies, Ietwen)

PEN. II.—

1A bydd nifer meibion Israel fel tywod y môr;

Yr hwn nid ellir ei fesur, ac nid ellir ei gyfrif:

A bydd yn y fan lle y dywedwyd wrthynt,

Nid fy mhobl ydych chwi;

Y dywedir wrthynt meibion Duw byw.

2A meibion Judah a meibion Israel a gesglir ynghyd;

A hwy a osodant iddynt un pen,

A deuant i fyny o’r wlad:

Canys mawr fydd dydd Jezreel.

3Dywedwch wrth eich brodyr Ammi,

Ac wrth eich chwiorydd Ruchamah.

4Dadleuwch â’ch mam, dadleuwch;

Canys nid fy ngwraig I yw hi;

Ac nid ei gwr hi wyf Fi:

A symuded ei phuteindra o’i gwyneb;

A’i godineb oddi rhwng ei bronau;

5Rhag i mi ei diosg hi yn noeth;

A’i gosod fel y dydd y ganed hi:

A’i gwneuthur hi fel anialwch,

A’i gosod hi fel tir sych,

A gwneuthur iddi farw trwy syched.

6Ac wrth ei phlant ni thosturiaf:

Am mai plant puteindra ydynt hwy.

7Canys eu mam a buteiniodd;

Gwaradwyddus y gwnaeth yr hon a feichiogodd arnynt:

Canys dywedodd hi,

Af ar ol fy nghariadau,

Y rhai sydd yn rhoi fy mara â’m dwfr;

Fy ngwlan a’m llin;

Fy olew a’m diodydd.

8Am hyny, wele fi yn cau i fyny dy ffordd di â drain:

Ac a furiaf fur o’i chylch,

Ac ni cha hi ei llwybrau.

9A hi a ddilyn ei chariadau, ond nis goddiwes hwynt;

A hi a’u cais hwynt, ond nis ca:

A hi a ddywed,

Af a dychwelaf at fy ngwr cyntaf;

Canys gwell oedd arnaf fi yna nag yn awr.

10Ac ni wyddai hi;

Mai myfì a roddes iddi;

Yr ŷd, a’r gwin newydd, a’r olew:

Ac a amlheais iddi arian ac aur,

Y rhai a ddarparasant i Baal.

11Am hyny y cymeraf eto fy ŷd yn ei amser;

A’m gwin newydd yn ei dymor:

A dygaf ymaith fy ngwlân a’m llin;

A guddiai ei noethni hi.

12Ac yn awr mi a ddatguddiaf ei gwarthle hi yn ngolwg ei chariadau;

Ac nis gwared neb hi o’m llaw I.

13A gwnaf i’w holl orfoledd beidio;

Yn wyl iddi, yn newydd loer iddi, ac yn Sabboth iddi:

A phob cymanfa iddi.

14A mi a anrheithiaf ei gwinwydd a’i ffigyswydd hi;

Am y rhai y dywedodd, Gwobr yw y rhai hyn i mi;

Y rhai a roddodd fy nghariadau i mi:

A mi a’u gosodaf yn goedwig;

A bwystfil y maes a’u difa hwynt.

15A mi a ymwelaf â hi am ddyddiau Baalim,

Y rhai yr arogldarthodd hi iddynt;

Ac yr ymdrwsiodd â’i modrwy clust a’i haddurn gwddf;

Ac yr aeth ar ol ei chariadau:

Ac yr annghofiodd inau, medd yr Arglwydd.

16Er hyny, wele myfi yn ei denu hi;

A gwnaf iddi gerdded yr anialwch:

Ac a lefaraf wrth ei chalon.

17A mi a roddaf iddi ei gwinllanoedd o hyn allan;

A dyffryn Acor yn ddrws gobaith:

Ac yno y cân hi fel yn nyddiau ei hieuenctyd;

Ac fel y dydd y daeth hi i fyny o wlad yr Aipht.

18A bydd yn y dydd hwnw, medd yr Arglwydd;

Y gelwi fi Ishi:

Ac ni’m gelwi mwyach Baali.

19A mi a gymeraf ymaith enwau Baalim o’i genau hi:

Ac nis cofir hwynt mwyach wrth ei henw.

20A gwnaf iddynt gyfamod yn y dydd hwnw;

Ag anifeiliaid y maes, ac ag ehediaid y nefoedd;

Ac âg ymlusgiaid y ddaear:

A bwa, a chleddyf, a rhyfel a doraf o’r wlad;

A gwnaf iddynt orphwys mewn diogelwch.

21A mi a’th ddyweddiaf di i mi byth:

A mi a’th ddyweddiaf di i mi mewn cyfiawnder ac mewn barn;

Ac mewn trugaredd, ac mewn tosturiaethau

22A dyweddiaf di i mi mewn ffyddlondeb:

A thi a gydnabyddi yr Arglwydd.

23A bydd yn y dydd hwnw yr atebaf, medd yr Arglwydd;

Yr atebaf wybrenau:

A hwythau a atebant y ddaear.

24A’r ddaear a etyb;

Yr ŷd, a’r gwin, a’r olew:

A hwythau a atebant Jezreel.

25A mi a’i hauaf hi i mi yn y wlad;

Ac a dosturiaf wrth un na thosturiwyd wrthi:

Ac a ddywedaf wrth y rhai nad oeddent bobl i mi, fy mhobl wyt ti;

A hwythau a ddywedant, fy Nuw.