1Ang tanan nga mahitabo dinhi sa kalibotan
mahitabo sa panahon nga gitakda sa Dios alang niini.
2May panahon sa pagkatawo
ug panahon sa pagkamatay;
may panahon sa pagtanom
ug panahon sa pag-ibot.
3May panahon sa pagpatay
ug panahon sa pag-ayo.
May panahon sa pagguba
ug panahon usab sa pagtukod.
4May panahon sa kagul-anan
ug panahon sa kalipay;
may panahon sa pagbangotan
ug panahon sa pagsayaw.
5May panahon sa pagsalibay ug mga bato,
ug panahon sa paghakot ug mga bato;
May panahon sa paggakos
ug panahon usab sa dili paggakos.
6May panahon sa pagpangita
ug panahon sa pagwala;
may panahon sa pagtigom
ug panahon sa pag-usik-usik.
7May panahon sa paggisi
ug panahon sa pagtapak;
may panahon sa paghilom
ug panahon sa pagsulti.
8May panahon sa gugma
ug panahon sa kasilag;
may panahon sa gubat
ug panahon sa kalinaw.
9Unsa may makuha sa tawo sa tanan niyang kahago?
10Nakita ko ang mga buluhaton
nga gipapas-an sa Dios kanato.
11Nagtakda siyag hustong panahon alang sa tanang butang.
Gihatagan kita niyag kaikag pagsusi sa mahitabo sa umaabot nga panahon,
apan wala kita niya hatagig katagbawan ug hingpit nga pagsabot sa iyang gibuhat.
12Busa ang maayong buhaton nato mao ang paglipay
ug paghimo sa labing maayo samtang buhi pa kita.
13Mangaon kita ug manginom
ug pahimuslan ta ang atong hinagoan
kay gasa kini sa Dios.
14Nasayod ako nga molungtad
hangtod sa kahangtoran ang tanang buhaton sa Dios.
Dili ka makadugang niini
ug dili mo usab kini kakuhaan.
Gibuhat kini sa Dios
aron nga magtahod kaniya ang mga tawo.
15Ang tanan nga nahitabo karon ug sa umaabot, nahitabo na kaniadto.
Gimbut-an sa Dios nga magbalikbalik pagkahitabo ang nahitabo na.
Walay Kaangayan Dinhi sa Kalibotan16Ug dili lamang kay kini ra.
Nasuta ko usab nga dinhi sa kalibotan
ang pagkadaotan maoy mipuli sa hustisya ug katarong.
17Giingnan ko ang akong kaugalingon,
“Hukman sa Dios sa walay pinalabi ang mga matarong ug ang mga daotan,
kay ang tanang butang ug buhat
mahitabo man sa tukma niyang panahon.”
18Nagtuo ako nga gisulayan sa Dios ang tawo
aron pagpaila kanila nga sama ra sila sa mga mananap,
19kay managsamag dangatan ang mga tawo ug mananap—
mangamatay silang tanan;
managsama sila nga binuhat.
Busa sama ra sa mananap ang tawo,
ang tanan walay kahulogan.
20Managsama ang ilang padulngan—abog.
Gikan sila sa abog,
sa abog sila mopauli.
21Kinsa may nasayod nga moadto sa itaas ang espiritu sa tawo,
samtang ang espiritu sa mananap moadto sa ilalom sa yuta?
22Busa nagtuo ako nga ang labing maayong buhaton sa tawo
mao ang pagpahimulos sa iyang hinagoan.
Wala siyay laing mahimo.
Wala siyay paagi aron siya masayod,
unsay mahitabo kaniya human siya mamatay.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
