1Gidayeg ko ikaw, O Ginoo, kay giluwas mo man ako,
ug kay wala mo man tugoti ang akong mga kaaway
sa pagbiaybiay kanako.
2Nagpakitabang ako kanimo,
O Ginoo nga akong Dios,
ug imo akong giayo.
3Gikuha mo ako gikan sa Seol.
Nahiuban ako sa nangadto sa kahiladman,
apan ang kinabuhi ko gibalik mo kanako.
4Awitig mga pagdayeg ang Ginoo,
kamo nga iyang balaang katawhan
ug pasalamati siya sa iyang nahimo!
5Dali rang mapuypoy ang iyang kasuko,
ug ang iyang kaayo molungtad hangtod sa kahangtoran.
Mahimong may paghilak sa gabii,
apan sa pagkabuntag mobanos ang kalipay.
6Sa dihang nagmauswagon ako,
dako ang akong pagsalig
nga dili gayod ako maunsa.
7Tungod sa imong kaayo, O Ginoo, gilig-on mo ako
sama sa usa ka malig-on nga bukid.
Apan sa dihang mibiya ka kanako nalisang ako.
8Gisangpit ko ikaw, O Ginoo,
ug nagpakitabang ako kanimo:
9“Unsa may kapuslanan sa akong kamatayon
kon mahiadto ako sa kahiladman?
Makadayeg ba kanimo ang mga patay?
Makasangyaw pa ba kini sa imong pagkamatinud-anon?
10Pamatia intawon ako, O Ginoo, ug kaluy-i!
O Ginoo, tabangi ako!”
11Giilisan mog sayaw sa kalipay ang akong kaguol;
ug giilisan mo ang akong bisti sa pagbangotan
sa mga bisti sa pagmaya.
12Busa dili ako magpakahilom.
Awitan ko ikawg mga pagdayeg.
O Ginoo nga akong Dios,
pasalamatan ko ikaw hangtod sa kahangtoran.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
