1Ang tawo nga dili makighugoyhugoy
naghunahuna lamang sa iyang kaugalingon,
ug mosupak sa bisag unsa nga giisip sa uban nga husto.
2Ang buangbuang dili magsapayan kon may masabtan ba siya o wala
basta lang nga makapadayag siya sa iyang panghunahuna.
3Ang sala ug kaulawan dili gayod magbulag.
Kon mawala ang dungog
mobanos ang pagbiaybiay.
4Ang isulti sa tawo
usahay mahimong tinubdan sa kaalam;
lalom kini daw dagat
ug nag-agas daw sapa.
5Dili makatarunganon ang pagdapig sa sad-an
ug ang paghikaw ug hustisya sa walay sala.
6Tungod sa pagpataka ug buka sa iyang baba
ang buangbuang makatilaw ug sagpa.
7Kon siya mosulti,
nagdaot lang siya sa iyang kaugalingon
kay malaang man siya sa iyang kaugalingong mga pulong.
8Ang mga tabi daw lamiang pagkaon
nga lami kaayong tunlon.
9Ang tawong tapolan sama ka daotan sa tawong tigguba.
10Ang ngalan sa Ginoo sama sa lig-ong tore
nga kadangpan sa mga matarong aron paglikay sa kadaot.
11Ang mga dato nagtuo nga ang ilang bahandi manalipod kanila
sama sa habog nga paril libot sa siyudad.
12Sa wala pa ang katalagman ang tawo mapahitas-on,
apan ang pagpaubos mag-una sa kadungganan.
13Pamati
20Kinahanglan nga sagubangon mo
ang sangpotanan sa imong gisulti.
21Ang imong isulti makaluwas o molaglag sa kinabuhi,
busa kinahanglan nga dawaton mo ang sangpotanan sa imong gipanulti.
22Kon dili molungtad ug dugay,
apan may mga higala nga mas maunongon pa kay sa mga igsoon.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
