1Ang Dios mao ang atong dalangpanan ug kusog.
Andam siya kanunay sa pagtabang panahon sa kalisdanan.
2Busa dili kita mahadlok bisan matay-og ang yuta
ug matumpag ang kabukiran ngadto sa kahiladman sa dagat;
3bisan pag modahunog ang dagat ug magpungasi ang mga balod,
ug ang kabungtoran matay-og sa kagahob niini.
4May sapa nga ang tubig naghatag ug kalipay sa siyudad sa Dios,
ang balaang puloy-anan sa Labing Halangdon.
5Ang Dios anaa magpuyo niining siyudara,
ug dili gayod kini malumpag.
Sa sayong kabuntagon moanha siya aron pagtabang niini.
6Nagkaguliyang ang kanasoran ug natay-og ang mga gingharian;
inigsinggit sa Dios matunaw ang kayutaan.
7Ang Ginoo nga Labing Makagagahom kauban nato;
ang Dios ni Jacob mao ang atong dalangpanan!
8Ngari kamo, tan-awa ang nahimo sa Ginoo!
Tan-awa ang mga katingalahang butang nga iyang nahimo dinhi sa yuta!
9Gipahunong niya ang mga gubat sa tibuok kalibotan;
gibalibali niya ang mga pana ingon man ang mga bangkaw
ug gidaoban ang mga taming.
10Miingon siya, “Hunonga ang inyong panag-away ug ilha ako nga mao ang Dios,
ang labawng pangulo sa kanasoran
ug sa tibuok kalibotan!”
11Ang Ginoo nga Labing Gamhanan kauban nato;
ang Dios ni Jacob mao ang atong dalangpanan.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
