1Słowo, które PAN skierował do Joela, syna Petuela.Wezwanie do opamiętania w obliczu klęsk żywiołowych
2Posłuchajcie tego, starsi,
zwróćcie uwagę, wszyscy mieszkańcy ziemi!
Czy coś takiego zdarzyło się za waszych dni
albo za dni waszych ojców?
3Opowiedzcie o tym swoim
dzieciom i wnukom,
a ich dzieci niech to przekażą
następnemu pokoleniu!
4Otóż to, co zostało po gąsienicy,
zjadł konik polny;
to, co po koniku polnym,
zjadła szarańcza,
a to, co po szarańczy,
pochłonęła śnieć.
5Ocknijcie się, pijani! Zapłaczcie!
Rozpaczajcie za winem, wszyscy,
którzy po nie sięgacie,
bo wam je odejmą od ust.
6Gdyż moją ziemię najechał naród
mocny i niezliczony.
Jego zęby to zęby lwa,
to uzębienie lwicy!
7Spustoszył moją winnicę,
w drzazgi poszły figowce,
doszczętnie je odarł,
zbielały porzucone pędy.
8Zawódź jak dziewica we włosiennicy
nad narzeczonym z jej młodych lat!
9Bo w domu PANA ustały ofiary
z pokarmów oraz płynów.
Okryci żałobą kapłani —
słudzy PANA!
10Zniszczone pola!
Ubolewa ziemia!
Zniszczone zboże!
Wysechł moszcz!
Brakuje oliwy!
11Rumieńcie się, rolnicy!
Narzekajcie, winiarze!
Bo brak pszenicy, jęczmienia —
nie będzie plonów z pól!
12Uschła winorośl!
Zawiódł figowiec!
Granaty, daktyle, jabłonie —
sterczą na polach drzewa
wyschnięte na wiór!
I wstyd wyparł radość spośród
synów ludzkich.
13Przepaszcie się, narzekajcie,
kapłani!
Płaczcie, słudzy ołtarza!
Przychodźcie, śpijcie we
włosiennicach,
słudzy mojego Boga!
Bo w domu waszego Boga
ustały ofiary z pokarmów i z płynów!
14Ogłoście święty post!
Zwołajcie zgromadzenie!
Zbierzcie starszych,
wszystkich mieszkańców ziemi,
do domu PANA, waszego Boga,
i głośno wołajcie do Niego!
15Ach! Cóż za dzień!
Tak! Bliski jest dzień PANA!
Przychodzi jako zagłada
od Wszechmocnego!
16Czyż na naszych oczach
nie wyczerpała się
żywność?
A w domu naszego Boga —
radość i wesele?
17Wyschły ziarna pod grudami ziemi!
Składy — spustoszone!
Spichrze — rozwalone!
Ponieważ uschło zboże.
18Jakże porykują zwierzęta!
Błąkają się stada bydła!
Tak! Nie ma dla nich pastwisk!
Stada owiec też ponoszą karę.
19Do Ciebie wołam, PANIE!
Ogień pożarł pastwiska na stepie,
płomień strawił wszystkie
drzewa polne.
20Nawet dzikie zwierzęta
patrzą tęsknie ku Tobie,
gdyż wyschły koryta rzeczne
i pastwiska na stepie popalone ogniem.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.