Izajasza 40 - Polish Bible 2018(SNP)

Izajasza 40Zapowiedź wyzwolenia

1Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud,

mówi wasz Bóg!

2Mówcie do serca Jerozolimy,

wołajcie do niej,

że dopełniła się jej niewola,

że zapłata za winę przyjęta,

bo odebrała z ręki PANA podwójnie

za wszystkie swe grzechy.

3Głos woła na pustkowiu:

Uporządkujcie drogę PANA,

wyprostujcie na stepie

ścieżkę dla naszego Boga!

4Doliny niech będą podniesione,

góry i pagórki obniżone,

to, co strome — wyprostowane,

a co wyboiste — wyrównane!

5Wówczas objawi się chwała PANA

i zobaczy to wszelkie ciało,

ponieważ usta PANA tak postanowiły.

6Głos mówi: Głoś!

Zapytałem więc: Co mam

głosić?

To, że wszystko, co żyje,

jest trawą —

z całym swym wdziękiem

jest niczym kwiat polny.

7Usycha ta trawa i więdnie ten kwiat,

gdy tylko wiatr PANA powieje na nie.

Tak! Ludzie są jak trawa!

8Trawa usycha, a kwiat — więdnie,

lecz Słowo naszego Boga

trwa na wieki!

9Wyjdź na wysoką górę,

zwiastunie dobrej wieści,

Syjonie!

Natęż mocno swój głos,

zwiastunko dobrej wieści,

Jerozolimo!

Natęż głos, nie bój się!

Mów do miast Judy:

Oto wasz Bóg!

10Oto Wszechmocny PAN przychodzi

jako Mocny!

Swym ramieniem sprawuje władzę!

Przybywa z zapłatą,

ma z sobą należności!

11Jak pasterz będzie pasł

swoje stado,

ku jagniętom wyciągnie ramiona,

przytuli je do serca,

a karmiące poprowadzi ostrożnie.

Wyjątkowość PANA

12Kto zmierzył garścią odmęty mórz

lub piędzią wymierzył niebiosa?

Kto miarką przeliczył proch ziemi,

zważył na wadze góry

i umieścił na szalach pagórki?

13Kto przeniknął Ducha PANA?

Kto Go pouczył swą radą?

14Kto udzielał Mu lekcji?

Dzięki komu nabrał rozumu?

Kto Go wprowadził na

ścieżki słuszności?

Kto Mu poszerzył wiedzę

lub wskazał drogę rozumu?

15Oto narody są jak kropla w wiadrze,

znaczą tyle, co pył na szalach —

także wyspy uważa za lekkie.

16Drzew Libanu nie starczyłoby na ogień,

jego zwierząt zabrakłoby na ofiary.

17Wszystkie narody są niczym wobec Niego,

są przed Nim jak nicość, jak pustka!

18Do kogo chcielibyście

upodobnić Boga?

Jakie moglibyście wskazać

podobieństwo?

19Czy do bożka? Takiego odlewa

rzemieślnik,

złotnik powleka złotem

i przytwierdza mu

srebrne łańcuszki.

20A kto na to za biedny, bierze

drewno bez próchna,

szuka lepszego w rzemiośle

i zleca mu sporządzenie bożka,

który by się nie przewracał.

21Nie wiecie? Nie słyszeliście?

Nie mówiono wam o tym od początku?

Nie rozumiecie, jak powstała

ziemia?

22On siedzi ponad jej widnokręgiem,

a jej mieszkańcy są niczym szarańcza.

Rozpostarł niebo niczym zasłonę,

rozciągnął je jak namiot,

w którym można

mieszkać.

23On władców obraca wniwecz,

sędziów ziemi czyni nicością —

24ledwie ich zasadzono,

ledwie ich zasiano,

ledwie zakorzenił się w ziemi ich pień —

uschli, gdy na nich powiał,

burza uniosła ich jak plewę.

25Do kogo więc jestem, według

was, podobny?

Kto może być mi równy? —

pyta Święty.

26Podnieście ku górze oczy!

Popatrzcie: Kto to stworzył?

Ten, który wyprowadza zastęp gwiazd

w ścisłej liczbie.

Wszystkie je zna po imieniu!

Dzięki Jego ogromnej sile

i potężnej mocy, żadnej z nich

nie zabrakło!

27Dlaczego więc mówisz, Jakubie,

i twierdzisz, Izraelu,

że zakryta jest przed PANEM twoja droga

i nie dochodzi do Boga twoja sprawa?

28Czyżbyś nie wiedział?

Czyżbyś nie słyszał?

Bogiem wiecznym jest PAN,

Stwórcą krańców ziemi.

On się nie męczy ani nie ustaje,

niezgłębiona jest Jego mądrość.

29Zmęczonemu daje siłę,

a bezsilnemu moc w obfitości.

30Nawet najmłodsi ustają,

nawet młodzieńcy padają.

31Lecz tym, którzy ufają PANU,

przybywa wciąż

nowych sił,

wzbijają się na skrzydłach jak orły,

biegną, nie tracąc tchu,

prą naprzód — i nie są zmęczeni.