Izajasza 34 - Polish Bible 2018(SNP)

Izajasza 34Gniew PANA

na Edom —uosobienie narodów

1Zbliżcie się, narody! Słuchajcie!

Zwróćcie na to uwagę, ludy!

Niech słucha ziemia i to, co ją wypełnia,

i świat — ze wszystkim, co w nim rośnie!

2Gdyż wezbrał w PANU gniew

na wszystkie narody.

Jest oburzony na ich wszystkie zastępy.

Postanowił je zniszczyć,

wydał je na rzeź.

3Ich zabici legną porzuceni,

ze zwłok uniesie się smród,

a góry rozmiękną od ich krwi.

4Pójdą w rozsypkę zastępy niebios,

niebo będzie zwinięte jak zwój,

każdy jego zastęp opadnie,

jak opada liść z winorośli

i jak traci liście figowiec.

5Gdyż na niebie już gotów

mój miecz!

Oto spada na Edom,

na lud objęty mą klątwą — na sąd!

6Miecz PANA spływa krwią,

pokryty jest tłuszczem —

krwią jagniąt i kozłów,

tłuszczem z nerek baranów!

Tak, krwawą ofiarę składają

PANU w Bosra,

wielka rzeź dzieje się w Edomie!

7Wśród zwierząt padną bawoły

i cielęta z silnymi bykami,

ich ziemia nabrzmieje od krwi,

a ich proch przesyci się tłuszczem.

8Bo jest to dzień pomsty PANA,

rok odpłaty za spór z Syjonem.

9Potoki Edomu zamienią się

w smołę,

a jego pył w siarkę,

i jego ziemia będzie

płonącą smołą.

10Nie przygaśnie za dnia ani w nocy,

dym będzie się unosił na wieki,

z pokolenia w pokolenie

pozostanie wyschnięta

i na zawsze bez przechodnia.

11Puszczyk i jeż ją posiądą,

a sowa i kruk w niej osiądą —

rozciągnięty zostanie nad nią

sznur spustoszenia i szale pustki.

12A jej wpływowe rody?

Nikt już tam nie obwoła królestwa,

książęta więc będą niczym.

13Pałace Edomu porosną cierniem,

pokrzywy i osty opanują zamki,

staną się one mieszkaniem szakali

oraz siedzibą strusic.

14Skowyt spotka się tam z wyciem,

słychać będzie nawoływania.

Nocne ptaki tam się zadomowią,

tam znajdą sobie schronienie.

15Gniazdo znajdzie tam sowa,

zniesie tam swoje jaja,

wysiedzi je i w cieniu skrzydeł

zgromadzi swoje młode.

Tak, tam będą zbierać się kanie,

każda z nich ze swą towarzyszką.

16Sięgnijcie po zwój PANA. Czytajcie!

Ani jedna z tych strof nie przepadnie,

żadna z nich nie spełni się bez drugiej —

taki rozkaz wyszedł od Niego,

Jego Duch tak wszystkim kieruje.

17To przydzielił im On losem,

Jego ręka przydzieliła im to sznurem:

na wieki będą ją posiadać,

z pokolenia w pokolenie

będą w niej przebywać.