Izajasza 51 - Polish Bible 2018(SNP)

Izajasza 51Słowa nadziei i pociechy

1Słuchajcie Mnie, wy, którzy

dążycie do sprawiedliwości,

i wy, którzy szukacie PANA!

Spójrzcie na skałę,

z której was wyciosano,

kamienny masyw, z którego

was wycięto!

2Wspomnijcie Abrahama, swojego ojca,

oraz Sarę, która was urodziła;

był tylko jeden, gdy go powołałem,

lecz pobłogosławiłem mu

i zapewniłem liczne

potomstwo.

3Tak, PAN pocieszy Syjon,

pocieszy wszystkie jego ruiny,

z jego pustkowia uczyni Eden,

z jego pustyni ogród PANA.

Zamieszka na nim radość i wesele,

pieśni wdzięczności i dźwięk melodii.

4Skup się na Mnie, mój ludu,

posłuchaj uważnie, narodzie!

Gdyż ode Mnie wyjdzie Prawo,

światłem ludów uczynię moje sądy.

5Nadchodzi moja sprawiedliwość,

zbliża się moje zbawienie,

moje ramiona będą sądzić ludy,

na Mnie czekają wyspy,

wyczekują one mojego ramienia.

6Podnieście swoje oczy ku niebu!

Spójrzcie na ziemię w dole!

Tak! Niebo rozwiewa się jak dym,

ziemia zużywa się jak szata,

jej mieszkańcy padają jak komary,

ale moje zbawienie będzie trwać na wieki

i moja sprawiedliwość nie ustanie.

7Słuchajcie Mnie, wy, którym bliska jest

sprawiedliwość,

ludu, w którego sercu jest Prawo!

Nie bójcie się zniewag ludzi

i nie lękajcie się ich obelg,

8ponieważ stoczy ich mól — jak szatę,

i robak pogryzie — jak wełnę,

lecz moja sprawiedliwość

trwać będzie na wieki,

a moje zbawienie przez pokolenia pokoleń.

9Zbudź się! Zbudź się!

Przywdziej moc!

O, ramię PANA!

Zbudź się — jak za dawnych dni,

za odwiecznych pokoleń!

Czy nie za twoją sprawą

rozłupano Rahaba

i przebito morskiego potwora?

10Czy nie za twoją sprawą

osuszono morze,

wody wielkiej otchłani,

zamieniono głębiny w drogę,

by przeszli nią odkupieni?

11Tak! Wrócą odkupieni przez PANA,

przybędą na Syjon z okrzykiem,

wieczna radość rozjaśni im twarze,

przenikać ich będzie wesele,

ulecą zaś smutek i wzdychanie.

12Ja, Ja jestem waszym pocieszycielem.

Kim jesteś ty, że się boisz człowieka?

On umiera!

Lub syna człowieczego?

To skoszona trawa!

13A zapomniałeś o PANU, swoim Stwórcy,

który rozpiął niebiosa i założył ziemię?

Drżysz każdego dnia, bez przerwy,

przed furią gnębiciela, który wciąż napada.

Lecz gdzie się podziała jego furia?

14Zgnębiony już pośpieszył na wolność,

nie umrze, nie skończy w dole

i nie zabraknie mu chleba.

15Ja, PAN, jestem twoim Bogiem,

wzburzam morze i szumią jego fale —

moje imię brzmi JHWH Zastępów.

16Włożyłem moje słowa w twoje usta,

ukryłem cię w cieniu mojej ręki,

by utrwalić niebo i ziemię

i powiedzieć Syjonowi:

Ty jesteś moim ludem!

17Zerwij się! Zerwij się!

Powstań, Jerozolimo,

która piłaś podany przez PANA

kubek z Jego wzburzeniem,

wysączyłaś do dna kielich pełen

odurzającego napoju!

18Nie miała przewodnika

wśród synów, których powiła,

nie miała też nikogo, kto by

ujął ją za rękę

wśród synów, których wychowała.

19Dwa ciosy spadły na ciebie —

o, któż ci okaże współczucie?

Spustoszenie i grabież

oraz głód i miecz —

o, kim cię pocieszę?

20Twoi synowie, omdlali

jak antylopa w sieci,

leżeli na rogach wszystkich ulic,

napełnieni wzburzeniem PANA,

upomnieniem twojego Boga.

21Dlatego posłuchaj, biedaczko,

oszołomiona, lecz nie winem!

22Tak mówi twój Bóg, PAN,

Bóg, który prowadzi

sprawę swego ludu:

Oto zabieram z twej ręki

kubek z odurzającym napojem,

kielich pełen mojego wzburzenia,

już więcej nie będziesz z niego pić!

23Włożę go do ręki twych oprawców,

tych, którzy mówili do ciebie:

Kładź się na ziemię, przejdziemy po tobie!

A ty nadstawiałaś swe plecy jak ziemię

i jak ulicę dla przechodniów.