Księga Kaznodziei 3 - Polish Bible 2018(SNP)

Księga Kaznodziei 3W zgodzie z przemijaniem

1Wszystko ma swój czas.

Na każdą sprawę pod niebem

przychodzi kiedyś pora:

2Jest czas rodzenia i czas umierania;

jest czas sadzenia i czas zbiorów.

3Jest czas ranienia i czas leczenia;

jest czas burzenia i czas budowy.

4Jest czas płaczu i czas uśmiechu;

jest czas żalu i czas tańca.

5Jest czas rozrzucania kamieni

i czas ich zbierania;

jest czas pieszczot i czas rozłąki.

6Jest czas szukania i czas straty;

jest czas gromadzenia i czas wyrzucania.

7Jest czas rozdzierania i czas zszywania;

jest czas milczenia i czas mówienia.

8Jest czas miłości i czas nienawiści;

jest czas wojny i czas pokoju.

9Jaki pożytek ma pracujący

z tego, że się trudzi?

10Znam to zadanie, z którego Bóg zrobił ludziom zajęcie.

11Wszystko uczynił pięknym w swoim czasie, nawet wieczność włożył w ludzkie serca, tak jednak, aby człowiek nie mógł w pełni pojąć dzieła, za którego dokonaniem stoi Bóg.

12Przekonałem się i wiem:

Nic nie jest dla ludzi lepsze

niż to, by iść przez życie

radośnie i pożytecznie.

13Bo przecież darem Boga jest to, że człowiek może jeść i pić, i przy całym swym trudzie oglądać to, co dobre.

14Wiem również, że:

Wszystko, co Bóg czyni,

trwać będzie na wieki —

nic do tego dodać

i nic ująć z tego.

Bóg natomiast to czyni,

aby się Go bano.

15To, co było, znów będzie,

a co ma być, już było,

Bóg także poszukuje

tego, co szukane.

16I jeszcze to dostrzegłem pod słońcem:

Miejsce prawa może zająć

niegodziwość,

a miejsce sprawiedliwości —

przestępstwo.

17I pomyślałem:

Bóg będzie sądził

sprawiedliwego i bezbożnego,

bo na każdą sprawę jest pora —

właściwa chwila na każdy czyn.

18Pomyślałem dalej: Ze względu na synów ludzkich, aby ich poddać próbie, Bóg chce im pokazać, że nie są lepsi od zwierząt.

19Bo los synów ludzkich jest taki jak los zwierząt. Jak ci umierają, tak umierają tamte — i wszyscy mają takiego samego ducha. Człowiek nie ma żadnej przewagi nad zwierzęciem. Bo wszystko jest marnością.

20Wszystko zmierza do jednego miejsca.

Wszystko z prochu powstało

i w proch się obraca.

21Kto wie, czy duch istot ludzkich wznosi się ku górze, a duch zwierząt zstępuje w dół, do ziemi?

22Zauważyłem więc, że nie ma nic lepszego niż to, by człowiek cieszył się ze swoich dzieł — taki jest jego dział.

Bo kto może mu objawić,

co stanie się po nim?