2 Królewska 3 - Polish Bible 2018(SNP)

2 Królewska 3Panowanie Jehorama w Izraelu

1Jehoram, syn Achaba, objął władzę królewską nad Izraelem w Samarii w osiemnastym roku panowania Jehoszafata, króla Judy. Panował dwanaście lat.

2Czynił on to, co złe w oczach PANA, lecz nie tak, jak jego ojciec i matka, bo usunął posąg Baala, wystawiony przez jego ojca.

3Jednak trwał w grzechach Jeroboama, syna Nebata, w które wciągnął on Izraela — i nie odstąpił od nich.

Bunt Moabu

4Mesza zaś, król Moabu, był hodowcą owiec i jako daninę składał królowi Izraela sto tysięcy owiec i sto tysięcy baranów, to jest ich wełnę.

5Lecz po śmierci Achaba król Moabu zbuntował się przeciw królowi Izraela.

6W związku z tym król Jehoram natychmiast wyruszył z Samarii i rozpoczął przegląd wojsk w całym Izraelu.

7Jednocześnie przesłał zapytanie do Jehoszafata, króla Judy: Król Moabu zbuntował się przeciwko mnie. Czy wyruszyłbyś ze mną na wojnę z Moabem? Król Judy odpowiedział: Wyruszę. Postąpię tak, jak ty, mój lud postąpi jak twój, a moje konie — jak twoje.

8Ponadto zapytał: Którą drogą pociągniesz? Jehoram odpowiedział: Przez Pustynię Edomską.

Wojna z Moabem

9Wyruszyli zatem: król Izraela, król Judy oraz król Edomu. Przez siedem dni maszerowali w koło, aż zabrakło im wody dla wojska i bydła.

10Wtedy król Izraela powiedział: Biada nam! Wygląda na to, że PAN ściągnął tu nas, trzech królów, aby nas wydać w ręce Moabu.

11Jehoszafat na to: Czy nie ma tu proroka PANA, przez którego moglibyśmy zapytać PANA o zdanie? Wtedy odezwał się jeden ze sług króla Izraela: Jest tutaj Elizeusz, syn Szafata, który niegdyś służył u Eliasza.

12Jehoszafat rozstrzygnął: U niego znajdziemy Słowo PANA. Zeszli zatem do niego: król Izraela, Jehoszafat oraz król Edomu.

13Wtedy Elizeusz powiedział do króla Izraela: A my co mamy ze sobą wspólnego? Idź do proroków swojego ojca i do proroków swojej matki. Ale król Izraela odpowiedział: Nie pójdę, wygląda bowiem na to, że PAN ściągnął tu nas, trzech królów, aby nas wydać w ręce Moabu.

14Elizeusz na to: Jak żyje PAN Zastępów, przed którego obliczem stoję, że gdyby nie Jehoszafat, król Judy, na którym mi zależy, nie zważałbym na ciebie ani bym na ciebie nie spojrzał.

15A teraz sprowadźcie mi grajka. Gdy grajek szarpnął struny, na Elizeuszu spoczęła ręka PANA

16i powiedział:

Tak mówi PAN: Poróbcie w tej rzecznej dolinie rowy, liczne rowy,

17bo jak mówi PAN, nie poczujecie wiatru, nie zobaczycie deszczu, a jednak ta dolina wypełni się wodą tak, że będziecie pić wy i wasze zwierzęta.

18Ale na tym PAN nie poprzestanie. Wyda On także Moab w wasze ręce.

19Rozbijecie wtedy wszystkie ważniejsze warowne miasta, zwalicie każde owocowe drzewo, zatamujecie każde źródło wody i zarzucicie kamieniami każde uprawne pole.

20Następnego dnia rano, w porze składania ofiary z pokarmów, od strony Edomu zaczęła napływać woda i okolica stała się jej pełna.

21Moabici tymczasem usłyszeli, że królowie wyruszyli, aby z nimi walczyć. Skrzyknęli zatem wszystkich zdolnych do walki i stanęli na granicy.

22Gdy wstali wcześnie rano, a wschodzące słońce nadało wodzie kolor czerwieni, Moabitom wydawało się, że widzą przed sobą krew!

23Powiedzieli więc sobie: To jest krew! Królowie zwrócili się przeciwko sobie i pobili się nawzajem! Teraz po łupy, Moabie!

24Gdy jednak podeszli pod obóz Izraela, Izraelici powstali i uderzyli na nich tak, że ci musieli ratować się ucieczką. Swoim uderzeniem pokonali Moab.

25Poburzyli miasta, zarzucili kamieniami pola uprawne, zatamowali źródła, ścięli owocowe drzewa. Nawet w Kir-Chareset zostawili kamienie, bo procarze otoczyli to miasto i uderzyli na nie.

26Gdy król Moabu zobaczył, że przegra tę bitwę, zebrał wokół siebie siedmiuset zdolnych do walki wojowników i postanowił przebić się przez linie króla Edomu, lecz mu się to nie udało.

27Wtedy wziął swojego pierworodnego syna, który miał dziedziczyć po nim władzę, i złożył go w ofierze całopalnej na murze miasta. Wywołało to taką furię przeciw Izraelowi, że wojska izraelskie musiały odstąpić i powrócić do własnej ziemi.