Ezechiela 17 - Polish Bible 2018(SNP)

Ezechiela 17Przypowieść o orłach i winorośli

1 PAN skierował do mnie Słowo tej treści:

2Synu człowieczy! Ułóż zagadkę i opowiedz domowi Izraela taką przypowieść.

3Powiedz: Tak mówi Wszechmocny PAN:

Ogromny orzeł

z wielkimi skrzydłami,

długimi piórami,

dobrze upierzony,

a przy tym różnobarwny,

nadleciał nad Liban

i zerwał sobie najwyższą

gałąź cedru.

4Odłamał główny młody pęd,

uniósł go do ziemi kupców

i umieścił w mieście handlarzy.

5Wziął też jedno z ziaren tej ziemi,

umieścił je na polu uprawnym,

wziął je nad wielkie wody

i zasadził niczym wierzbę.

6Puściło pędy! Wyrosło na krzew

winny,

bujny, lecz niskiego wzrostu,

by gałązki kierować ku niemu

i korzenie wpuszczać pod siebie.

Tak to był krzewem winnym,

rozwijał swoje gałęzie

i rozpościerał swe pędy.

7Lecz zjawił się inny orzeł,

też ogromny,

też z wielkimi skrzydłami

i pięknie upierzony.

I oto ten krzew winny

strzelił korzonkami ku niemu,

sięgnął go gałązkami,

aby dał mu się napić więcej,

niż mógł pić dotychczas na swojej

grządce.

8A na dobre pole

i nad obfite wody

był przecież przesadzony!

Mógł rozciągać konary

i wydawać owoce —

i wyrosnąć na winorośl

wspaniałą!

9Powiedz im:

Oto Wszechmocny PAN pyta:

Czy to mu się uda?

Czy go nie wyrwą z korzeniem,

czy nie ogołocą z owocu

i czy nie wyschnie wraz

z młodymi listkami?

Bez wielkiej siły oręża

i bez wojska licznego

da się wtedy wyrwać go

z korzeniami!

10Został już przesadzony.

Czy to mu się uda?

A może, gdy go uderzy

wiatr gorący ze wschodu,

całkiem wyschnie na grządce,

na której dotychczas

rósł?

11I PAN skierował do mnie Słowo tej treści:

12Koniecznie zapytaj ten dom buntu: Czy wiecie, co to znaczy? I powiedz: Oto król Babilonu ściągnął pod Jerozolimę, zabrał jej króla i książąt i uprowadził ich z sobą do Babilonu.

13Następnie wziął jednego z potomków królewskich, zawarł z nim przymierze, zobowiązał przysięgą — zabrał przy tym przywódców tej ziemi —

14by osłabić władzę królewską. Chciał, by tak poniżona, nie mogła się umocnić i musiała dotrzymywać przymierza.

15On jednak mu się zbuntował! Wysłał posłów do Egiptu z prośbą o wsparcie w koniach i potężnej armii. Czy mu się uda? Czy ujdzie ten, który tak postąpił? Zerwał przymierze! Czy to mu się uda?

16Na moje życie — oświadcza Wszechmocny PAN — umrze w Babilonie, w stolicy tego króla, który go wyniósł na tron, któremu złożył przysięgę, a potem nią pogardził; z którym zawarł przymierze, a potem je zerwał!

17I ani wielkim wojskiem, ani licznym tłumem faraon nie wesprze go w wojnie. Najeźdźca wzniesie nasypy, wybuduje wały i zniszczy wielu ludzi.

18On zaś wzgardził przysięgą, zerwał przymierze, obiecał i nie dotrzymał — z powodu tego wszystkiego, to mu się nie uda!

19Dlatego tak mówi Wszechmocny PAN: Na moje życie, że tę moją przysięgę, którą pogardził, i to moje przymierze, które zerwał, obrócę przeciwko niemu!

20Rozciągnę nad nim moją sieć. Złapie się w moje sidła. Zaprowadzę go do Babilonu. Tam się z nim rozprawię za wiarołomstwo, którego się wobec Mnie dopuścił!

21A wszyscy, którzy z nim uciekli, którzy należeli do jego oddziałów, padną od miecza, a pozostali rozpierzchną się na wszystkie strony! I przekonacie się, że Ja, PAN, wam to oznajmiłem.

22Tak mówi Wszechmocny PAN: Ja sam zerwę z wierzchołka wysokiego cedru, z pędów jego szczytu, delikatną gałązkę. Ja sam przesadzę ją na górę wysoką i wyniosłą.

23Przesadzę ją na wysoką górę Izraela. Tam wzniesie konary i tam wyda owoc — i stanie się potężnym cedrem. Każdy ptak i wszystko, co ma skrzydła, zamieszka w cieniu jego gałęzi.

24Wtedy przekonają się wszystkie drzewa polne, że Ja, PAN, poniżyłem drzewo wysokie i wywyższyłem niskie, wysuszyłem drzewo świeże i kwieciem okryłem suche. Ja, PAN, postanowiłem tak — i tak uczynię!