1Wspomnij, o PANIE, co się z nami stało!
Przyjrzyj się, zobacz naszą zniewagę.
2Nasze dziedzictwo przypadło obcym,
a nasze domy cudzoziemcom.
3Staliśmy się sierotami — bez ojca,
nasze matki są niczym wdowy.
4Naszą wodę pijemy za pieniądze,
z naszych drzew korzystamy odpłatnie.
5Gnano nas z jarzmem na karkach,
brakowało nam sił, ale nie dano
nam spocząć.
6Do Egiptu wyciągaliśmy rękę
i do Asyrii, by móc najeść się chleba.
7Nasi ojcowie zgrzeszyli —
ich już nie ma,
a my dźwigamy ich winę.
8Rządzą nami niewolnicy,
nie ma kto nas wybawić z ich mocy.
9Zdobywamy chleb z narażeniem życia,
bojąc się zbrojnych w miecze
na pustyni.
10Nasza skóra była rozpalona jak piec
z powodu głodowej gorączki.
11Na Syjonie gwałcono kobiety
i w miastach Judy dziewice.
12Książęta byli wieszani ich rękami,
nie szanowano godności starszych.
13Młodzi nosili kamienie młyńskie,
a chłopcy potykali się pod ciężarem drewna.
14Starcy przestali bywać w bramach,
a młodzieńcy nie grają na strunach.
15W sercach zgasła nam radość,
taniec zmieniono nam w żałobę.
16Spadła nam z głowy korona,
biada nam — zgrzeszyliśmy!
17Dlatego serce nam choruje,
dlatego przygasło spojrzenie —
18że góra Syjon jest spustoszona,
biegają po niej szakale.
19Ty, PANIE, trwasz na wieki,
Twój tron — z pokolenia w pokolenie.
20Dlaczego wciąż o nas zapominasz,
opuściłeś nas na tak długie lata?
21Zawróć nas, PANIE, do Ciebie, a wrócimy!
Przywróć nam dawne powodzenie!
22Czy odrzuciłeś nas ostatecznie?
Czy pogniewałeś się na nas aż tak bardzo?
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.