Joba 11 - Polish Bible 2018(SNP)

Joba 11Sofar: Wezwanie do opamiętania się

1Wtedy odezwał się Sofar z Naama:

2Czy ten potok słów ma zostać

bez odpowiedzi?

Czy można usprawiedliwiać

człowieka dlatego,

że dużo mówi?

3Czy twoje wielosłowie ma zmusić

nas, mężczyzn, do milczenia?

Gdy tak kpisz, czy nikt nie ma

cię zganić?

4Twierdzisz: Mówię szczerze,

jestem czysty w Twoich oczach!

5Lecz niechby Bóg przemówił

i otworzył przed tobą swe usta!

6Niechby ci objawił tajniki mądrości —

bo rozum w każdej sprawie

dostrzega dwie strony.

Wtedy przekonałbyś się, że Bóg

i tak zapomina

o części twoich win!

7Czy zgłębiłeś tajemnicę Boga?

Czy przeniknąłeś doskonałość

Wszechmocnego?

8Jest wyższa niż niebiosa —

a co ty możesz zrobić?

Jest głębsza niż świat umarłych —

a co ty wiesz?

9Długością wykracza za ziemię,

jest szersza niż morze.

10Kiedy On przechodzi i bierze kogoś

pod straż,

albo gdy kogoś pociąga

do odpowiedzialności,

to kto Go powstrzyma?

11On wie, że człowiek jest pusty,

dostrzega jego nieprawość —

i podchodzi do niej poważnie.

12Lecz człowiek próżny

tak może zmądrzeć,

jak samiec osła urodzić się

człowiekiem!

13Jeśli więc przygotujesz swe serce

i wyciągniesz do Niego dłonie —

14usuniesz nieprawość z twych rąk,

a z twoich namiotów bezprawie—

15wtedy rzeczywiście podniesiesz

twarz wolną

od skazy,

nabierzesz mocy i przestaniesz się bać.

16Wtedy też zapomnisz o udręce,

wspomnisz ją jak wodę, co dawno

przepłynęła.

17Twoje życie stanie się jaśniejsze

niż południe,

a jego ciemniejsze strony

będą jak poranek.

18Będziesz mógł ufać, bo będzie

nadzieja,

i na spoczynek udasz się

bezpiecznie.

19Ułożysz się do snu i nikt cię

nie przestraszy,

za to wielu będzie zabiegać

o twoje względy.

20Oczy bezbożnych natomiast

pogasną,

nie będzie dla nich ucieczki —

ich nadzieją będzie rychły

koniec.