Treny 4 - Polish Bible 2018(SNP)

Treny 4Głos rozpaczy oblężonych

1 א Ach!

Jakże ciemnieje złoto,

matowieje ten szlachetny kruszec!

Na rogach wszystkich ulic

walają się święte kamienie.

2 ב Szlachetni synowie Syjonu,

cenni na wagę złota —

ach! Jakże ich wzięto za dzbany,

za dzieło rąk garncarza!

3 ג Nawet szakale podsuwają sutki,

by nakarmić młode.

Córka mojego ludu jest natomiast okrutna

jak strusie na pustyni.

4 ד Język spragnionego niemowlęcia

przysechł do podniebienia.

Dzieci prosiły o chleb,

lecz nikt ich nim nie obdzielił.

5 ה Wykarmieni na przysmakach

stoją w strachu na ulicach.

Wychowani w purpurze

przywarli do kup śmieci.

6 ו Wina córki mojego ludu wybujała

nad grzech Sodomy,

zniszczonej w tak krótkiej chwili,

że nikt nie zdążył nawet drgnąć.

7 ז Jej książęta lśnili niegdyś jaśniej od śniegu,

bielili się bardziej od mleka,

różowili się wyraźniej niż perły,

byli niczym szafir w swej gładkości.

8 ח Lecz sczerniał niczym sadza ich wygląd —

są nie do poznania na ulicach.

Zmarszczyła się ich skóra na kościach —

wyschła na wiór.

9 ט Szczęśliwsi byli zabici mieczem

niż powaleni głodem.

Ci bowiem wykrwawili się po pchnięciu ostrzem,

tamci padli przez brak plonów z pól.

10 י Ręce tkliwych kobiet

gotowały własne dzieci!

Były im pokarmem

przy zagładzie córki mego ludu.

11 כ PAN wylał całe swe wzburzenie,

okazał swój żarliwy gniew.

Rozpalił ogień na Syjonie,

wypalił go do fundamentów.

12 ל Nie mogli uwierzyć królowie ziemi

i pozostali mieszkańcy świata,

że ciemięzca i wróg zdołał wkroczyć

w bramy Jerozolimy.

13 מ To z powodu grzechu jej proroków

i win jej kapłanów,

przelewających w jej obrębie

krew sprawiedliwych.

14 נ Błąkali się, ślepi, po ulicach,

zbrukani krwią,

tak że nie można było dotknąć

ich odzienia.

15 ס Na bok, nieczysty! — wołali.

Na bok! Na bok! Nie dotykać!

Bo uciekali i tułali się, lecz wśród narodów

mówiono im:

Nie możecie tu dłużej przebywać!

16 פ PAN ich rozproszył sprzed swojego oblicza,

nie mógł już dłużej na nich patrzeć!

Nikt nie miał względów dla kapłanów

ani litości dla najstarszych.

17 ע Ponadto osłabły nam oczy,

próżno wypatrujące pomocy —

z naszej baszty wyglądaliśmy narodu,

który nie mógł nas wybawić.

18 צ Tropili nasze kroki,

byśmy nie wyszli na place.

Zbliżył się nasz kres, wypełniły się dni —

tak, nadszedł nasz kres!

19 ק Nasi prześladowcy byli szybsi

niż orły na niebie.

Ścigali nas na górach,

czatowali na pustyni.

20 ר Tchnienie naszych nozdrzy, pomazaniec PANA,

dał się złapać w ich sidła,

a my myśleliśmy, że w jego cieniu

będziemy mieszkać wśród narodów.

21 ש Skacz sobie z radości, córko Edomu,

mieszkanko ziemi Us!

Do ciebie także dotrze ten kielich,

upijesz się i obnażysz!

22 ת Twoja kara za winę skończyła się, córko Syjonu,

nie przedłuży On twojego wygnania.

Nawiedził cię zaś za twoją winę, córko Edomu,

odsłonił twoje grzechy.