1Pierwsze przymierze bazowało na konkretnych przepisach służby liturgicznej, a także na ziemskiej świątyni.
2 zbudowano w taki sposób, że w pierwszej, zewnętrznej części, zwanej miejscem świętym, znajdował się świecznik oraz stół na chleby pokładne,
3. Tam stała również pokryta złotem skrzynia przymierza, a w niej: złoty dzban z manną, laska Aarona, która niegdyś wypuściła pędy, a także tablice przymierza.
5, osłaniały symbole cherubów chwały z rozpostartymi skrzydłami. Nie ma jednak teraz potrzeby, by wspominać o tym szczegółowo.
6.
7.
8 chciał uświadomić wszystkim, że grzeszni ludzie nie mogą mieć bezpośredniego przystępu do Tego, Który Jest Święty, oraz że ziemski przybytek będzie spełniał swą funkcję jedynie do czasu, aż zostanie otworzona Droga do Bożej Świątyni w Niebiosach.
9 było zwrócenie uwagi ludu na to, że żadne dary czy ofiary składane Bogu nie są w stanie uczynić doskonałym sumienia człowieka, co odnosiło się również do ludzi pełniących służbę kapłańską i liturgiczną.
10, których celem była czystość zewnętrzna. Jednak nie miały one żadnej możliwości oczyszczenia starej, na wskroś zepsutej, wewnętrznej natury człowieka. Dlatego były przejściowe, ustanowione jedynie do czasu przyjścia z Niebios Bożego sposobu naprawy wnętrza człowieka.
Wyższość ofiary Jezusa Chrystusa nad ofiarami składanymi w obrządku lewickim11 .
13 miały jedynie znaczenie rytualne w zewnętrznym „oczyszczaniu” tych, których zbrukana natura nadal potrzebowała uświęcenia,
14 i poprowadzenia nas w służbie Jedynemu, Żyjącemu i Prawdziwemu Bogu.
15 Nowego Przymierza, które zapieczętował własną krwią. Uczynił to, by mogła wejść w życie Obietnica, że każdy, kto z ufnością odpowie na Jego wezwanie, otrzyma udział w Jego odwiecznym i nieskończonym dziedzictwie.
16Pamiętajmy jednak, że do stwierdzenia ważności każdego przymierza musi najpierw zostać stwierdzona śmierć ofiary, której krwią ma być ono zapieczętowane.
17Żadne przymierze bowiem nie może wejść w życie, jeśli wcześniej nie zostaną przedstawione zwłoki ofiary, której krwią ma być ono opieczętowane. Dopóki więc żyje ofiara, dopóty przymierze nie ma żadnej mocy.
18.
19Mojżesz bowiem, po ogłoszeniu ludowi wszystkich przykazań Prawa, wziął krew cieląt oraz nieco wody i, używając wełny szkarłatnej oraz hizopu, skropił zarówno zwój przymierza, jak i cały lud,
20 .
21 i wszystkie jego naczynia liturgiczne.
22 krwią, a bez rozlania krwi nie mogło się dokonać żadne „oczyszczenie”.
23 .
26 pozbawić grzech jego mocy.
27, a potem stawali przed Bożym Sądem,
28, by ponieść grzechy wielu. Drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, ale by obwieścić finał zbawienia tym, którzy Go wyczekują.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
