Łukasza 12 - Good News About The Rescue In Christ. New Dynamic Translation of New Testament(NT NPD)

Ostrzeżenie uczniów przed uleganiem żądzy bogactwa(Mt 5,25‐26; Mt 6,25‐34; Mt 10,19‐20; Mt 10,28‐36; Mt 16,1‐4; Mt 24,45‐51; Mk 8,11‐13)

1 , ani to, co skrywają, nie pozostanie skryte na zawsze!

3Wy natomiast postępujcie inaczej. Niezależnie od tego, czy mówicie coś prywatnie – pod osłoną nocy, czy publicznie – w świetle dnia, zawsze postępujcie tak, jakbyście byli heroldami, którzy, stojąc na dachach

domostw, głośno wołają!

4 ! W stosunku do Niego winniście odczuwać bojaźń i respekt!

6Pamiętajcie jednak, że On prawdziwie troszczy się o was! Aby dobrze to zrozumieć, przypatrzcie się wróblom. Chociaż wydają się nie mieć szczególnej wartości – bo czyż pięciu wróbli nie sprzedają za dwa grosze

? – to przecież Bóg o żadnym z nich nie zapomina.

7

8 do mnie przed ludźmi, ja, Syn człowieczy, przyznam się przed aniołami Bożymi ,

9, może być to odpuszczone, jednak temu, kto trwałby w postawie bluźnienia

Duchowi Uświęcającemu

świadczącemu o mnie

, nie zostanie odpuszczone

.

11, urzędy czy władze, nie martwcie się o to, jak się bronić ani co mówić.

12pouczy was, co należy powiedzieć.

13Nagle ktoś z tłumu przerwał Jezusowi, mówiąc:

— Nauczycielu, poleć mojemu bratu, by podzielił się ze mną swoim dziedzictwem!

14Jezus zaś tak mu odparł:

— Człowieku, przecież nie przyszedłem po to, by być waszym sędzią czy rozjemcą w sprawach doczesnych!

15 . Zrozumcie, że powodzenie materialne wcale nie jest znakiem kroczenia po drodze do prawdziwego i odwiecznego Życia. To Życie bowiem nie zależy od ilości zgromadzonego majątku, choćby nawet był wielki.

16I aby lepiej im to uzmysłowić, opowiedział przypowieść:

— Pewien zamożny człowiek był właścicielem pól, które niezwykle dobrze mu obrodziły.

17Zaczął więc planować zabezpieczenie swego majątku. Martwił się, gdyż w jego magazynach zabrakło już miejsca na zgromadzenie niespodziewanie wielkiej obfitości zbiorów.

18Postanowił więc zburzyć dotychczasowe magazyny i pobudować nowe, znacznie większe, aby w nich zgromadzić cały plon i wszystkie posiadane skarby.

19

20 i nawet nie dowiesz się, komu przypadnie to, co zgromadziłeś”.

21 .

22Do swoich uczniów zaś tak rzekł:

— Chociaż nie znacie przyszłości, nie zamartwiajcie się o utrzymanie – o to, co będziecie jeść, pić ani w co się ubierzecie.

23Dusza bowiem jest ważniejsza od ciała, pokarmu czy ubrania.

24?

26Jeśli zatem takiego drobiazgu nie potraficie uczynić, to dlaczego zamartwiacie się o inne sprawy?

27, które rosną na polach – nie trudzą się ani nie przędą, a przecież nawet Salomon w całym swym przepychu nie był ubrany tak wystawnie jak one.

28Jeśli zatem Bóg tak pięknie stroi polne kwiaty, które dzisiaj są, a jutro będą jedynie sianem wrzucanym do pieca, to czyż z większą troską nie zadba o was? Dlaczego wasze poleganie na Bogu jest tak mizerne?!

29 Nie zamartwiajcie się na zapas tym, co będziecie jeść i co będziecie pić! Nie pozwalajcie, by tego rodzaju obawy dręczyły wasze serca!

30, a wszystko, co jest do tego potrzebne, będzie wam dane!

32. Wasz Ojciec w Niebiosach jest wam życzliwy. On przygotował dla was dziedzictwo w swoim Królestwie!

33! Odkładajcie sobie do takich sakiewek

, które nie zmarnieją wraz z tym światem. Napełniajcie je nieprzemijającymi skarbami, które mają wartość w Niebiosach, gdzie żaden złodziej włamać się nie może, a mole niczego nie niszczą!

34Mówię o tym, abyście nieustannie badali, z czym powiązane są wasze serca. One bowiem zakotwiczone są tam, gdzie znajduje się wasz skarb. Dzieje się tak, gdyż serce człowieka zawsze jest przywiązane do tego, co ma dla niego największą wartość.

35 , podtrzymując w sobie Światłość ,

36podobnie jak to czyni służba, która z lampami w rękach oczekuje swojego pana, aby – gdy tylko wróci ze swego wesela

i zastuka – otworzyć mu natychmiast.

37. Szczęśliwi będą ci, co czuwają.

39

41Wówczas, w imieniu uczniów, odezwał się Piotr:

— PANIE, czy ta przypowieść jest na pewno dla nas? Czy przypadkiem jej adresatami nie są inni?

42 mojego powtórnego przyjścia prawdziwie okaże się, który z was, moich sług, był wierny i roztropny. Wtedy zweryfikuję, czy ci, którym przydzieliłem zadanie karmienia innych współsług, dawali im właściwy pokarm w stosownym czasie.

43Szczęśliwy będzie ten, którego ja, PAN, gdy wrócę, zastanę czyniącego dokładnie to, co poleciłem.

44go od pozostałych sług i ześlę do miejsca przeznaczonego dla niewierzących.

47.

48

49 i bardzo pragnę, by jego płomień już rozgorzał !

50i wprost nie mogę się doczekać, by czas ten już nastał! Tymczasem ja zostanę niedługo zanurzony w cierpienie.

51, jesteście w błędzie! Sami zobaczcie, iż moje przybycie wszędzie wprowadza niezgodę

między ludźmi.

52.

54 natomiast powiedział:

— Gdy widzicie chmurę podnoszącą się na zachodzie, zaraz mówicie: „Idzie na deszcz”. I tak się dzieje .

55A kiedy powieje wiatr południowy, mówicie: „Nadchodzi spiekota”. I tak też się dzieje.

56Jeśli więc wiecie, jak interpretować znaki przyrody na niebie i ziemi, by przewidzieć nadchodzącą pogodę, lecz nie potraficie rozpoznać czasów, w jakich żyjecie, jesteście hipokrytami – ludźmi o podwójnych sercach i podwójnych umysłach.

57 Dlaczego, domagając się sprawiedliwości, nie zaczniecie od tego, by samych siebie osądzić?

58w sprawie jakiegoś konfliktu, dlaczego najpierw nie zadasz sobie trudu polubownego ułożenia się ze swym przeciwnikiem i osiągnięcia z nim porozumienia? Pamiętaj, że jeśli w urzędzie okaże się, iż nie masz racji, twój przeciwnik zawlecze cię do sądu, a tam sędzia wyda na ciebie wyrok i wtrąci do więzienia.

59Stamtąd zaś – o czym cię zapewniam – nie wyjdziesz, dopóki nie spłacisz całego długu i wszystkich kosztów towarzyszących, aż do ostatniego grosza.