1 jest jego ojcem.
4.
5, kierując się do krainy zwanej Azją. Jednak Duch Boży powstrzymał ich przed głoszeniem Słowa w tym rejonie.
7. Jednak i tym razem Duch Jezusa nie pozwolił im na to.
8.
9 i przyjdź nam z pomocą!”.
10Zaraz po tym widzeniu zaczęliśmy poszukiwać możliwości dostania się do Macedonii, wnioskując, że sam Bóg wzywa nas, byśmy właśnie tam zanieśli Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie.
11 , a następnego dnia do Neapolis.
12, gdzie planowaliśmy zatrzymać się na kilka dni, ponieważ to miasto, szczycące się statusem rzymskiej kolonii, miało spore znaczenie w pierwszym okręgu Macedonii.
13Gdy nadszedł szabat, wyszliśmy poza mury miasta i skierowaliśmy się nad rzekę, gdzie – jak sądziliśmy – jacyś Żydzi mogli się zbierać na wspólnej modlitwie. Tam przysiedliśmy się do jakiejś grupy kobiet i podjęliśmy z nimi rozmowę.
14. Okazało się, iż czci ona Boga Prawdziwego, a PAN tak bardzo dotknął jej serca, iż z całej duszy przylgnęła do wszystkiego, o czym mówił Paweł.
15, zaproponowała nam gościnę, mówiąc:
— Jeśli uważacie, że jestem osobą, która prawdziwie ufa PANU, rozgośćcie się w moim domu i pozostańcie w nim tak długo, jak tylko potrzebujecie.
I wymogła to na nas.
16 . Dziewczyna ta swoim wieszczeniem przynosiła znaczne dochody ludziom, do których należała.
17 tą sytuacją, zwrócił się do nieczystego ducha słowami:
— W imieniu Jezusa Chrystusa nakazuję ci: Opuść ją natychmiast!
I w tej samej chwili duch Pytii wyszedł z niej.
19,
20!
22 . Był bowiem przekonany, iż więźniowie uciekli.
28Lecz Paweł zawołał do niego donośnie:
— Nie czyń sobie krzywdy, gdyż wszyscy nadal tu jesteśmy!
29Tamten zażądał światła i z pochodnią ruszył szybko do środka. Gdy dobiegł do Pawła i Sylasa, był głęboko poruszony całym wydarzeniem.
30?
31 .
33 i opatrzył rany. Potem, nie zważając na późną porę, dał się ochrzcić na znak opamiętania się i przyjęcia Słowa PANA. Wraz z nim uczynili to wszyscy jego domownicy.
34Następnie zaprosił Pawła i Sylasa do swego mieszkania i tam, przy zastawionym stole, wszyscy radowali się z tego, że dostąpili łaski złożenia swej ufności w Bogu.
35Gdy nadszedł dzień, pretorzy wysłali żołnierzy z rozkazem dla strażnika: „Zwolnij tych ludzi”.
36Strażnik przekazał te słowa Pawłowi, mówiąc:
— Władze przysłały polecenie, byście zostali zwolnieni. Możecie więc wyjść i odejść w pokoju.
37 ! Wrzucili nas do więzienia, a teraz chcą pozbyć się nas cichaczem?! O, nie! Niech sami tu przyjdą i oficjalnie nas wyprowadzą!
38 .
40.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
