Drugi Koryntian 7 - Good News About The Rescue In Christ. New Dynamic Translation of New Testament(NT NPD)

1 .

7A przecież nie samym tylko jego przybyciem, lecz również zachętą, której on u was doznał. Usłyszałem bowiem od niego o waszej tęsknocie do mnie, o waszym żalu i żarliwej trosce o mnie, przez co moja radość wzrosła przeogromnie.

8, to teraz już wcale tego nie żałuję. To prawda, że po jego wysłaniu odczuwałem pewien dyskomfort z powodu formy, którą mu nadałem. Teraz jednak widzę, że ten list we właściwej porze pobudził was do skruchy.

9 Jk 4,9‐10 Cieszę się ogromnie, iż smutek, którego doświadczyliście, ostatecznie doprowadził was do opamiętania. Nie potraktowaliście bowiem mojego listu jako krzywdzącego, lecz napełniliście się Bożym zasmuceniem.

10Mt 27,3‐5; Hbr 12,17A skąd wiem, iż było to zasmucenie od Boga? To proste, ono bowiem doprowadziło was do opamiętania, czyli do tej przemiany myślenia, która kieruje człowieka z powrotem na drogę zbawienia, podczas gdy ludzki żal, emocjonalne resentymenty i pielęgnowanie poczucia goryczy wskazują na zakorzenienie w myśleniu tego świata. Taki cielesny smutek nieuchronnie prowadzi do Śmierci duchowej.

11Prz 15,10; Prz 16,6Jednak w was zrodziło się Boże zasmucenie, które przywiodło was do wielkiej gorliwości w dążeniu do odcięcia się od zła! Sami zobaczcie, jakiego doznaliście oburzenia, jak wielka bojaźń Boża was ogarnęła i jak wielki zapał do poprawy! W tym wszystkim byliście bez zarzutu!

12 1 Kor 5,1‐2; 2 Kor 2,3.9 Chcę, byście wiedzieli, że pisząc w tamtej sprawie, moją główną motywacją nie było potępienie człowieka, który coś źle uczynił, ani tym bardziej pocieszanie pokrzywdzonego. Uczyniłem to z uwagi na tych z was, którzy – pisząc do mnie – pokazali, jak wielkie staranie mają o sprawy Boże.

13To dało mi silne pokrzepienie. A wzrosło ono jeszcze bardziej, gdy Tytus z radością opowiedział mi, jak wielkiej duchowej zachęty doznał u was.

142 Kor 1,14; 2 Kor 9,3Cieszę się, że w sprawach, którymi niegdyś szczyciłem się wobec niego, opowiadając mu o was, nie przeżyłem zawodu. Wszystko się potwierdziło – zarówno to, czego was uczyłem, jak i powody mojej dumy z was.

152 Kor 2,9; Flp 2,12Teraz on sam – wspominając wasze posłuszeństwo, bojaźń i drżenie, z jakim go przyjęliście – potwierdza, iż jego serce również skłania się ku wam z wielką życzliwością.

162 Kor 2,3; 2 Tes 3,4; Flm 21Cieszę się, że mogę się wami chlubić w całej pełni!