Marka 14 - Good News About The Rescue In Christ. New Dynamic Translation of New Testament(NT NPD)

Zapowiedź śmierci i przygotowania do niej(Mt 26,1‐20; Łk 22,1‐14; J 11,45‐53; J 12,1‐8; J 13,1‐30)

1 , arcykapłani i uczeni w Piśmie ciągle nie mieli pomysłu, jakiego użyć podstępu, by aresztować Jezusa i zabić Go.

2Powtarzali jednak:

— Byle nie w święto... Byle nie w święto, aby nie doszło do rozruchów wśród ludu!

3 z alabastrowym flakonikiem niezwykle drogiego, czystego olejku nardowego. Po odłamaniu szyjki flakonu wylała jego całą zawartość na głowę Jezusa.

4Niektórzy z obecnych, poirytowani tym, co się stało, mówili:

— Ależ to wielka strata!

5Przecież można było olejek ten sprzedać za równowartość rocznych poborów pracownika rolnego i tymi funduszami wesprzeć ubogich!

I zaczęli ją ganić.

6Lecz Jezus powiedział:

— Zostawcie ją! Jak możecie sprawiać jej przykrość, gdy ona wyświadczyła mi dobry uczynek?

7.

10Wtedy Judasz Iskariota, jeden z Dwunastu, udał się do arcykapłanów, by wydać Jezusa w ich ręce.

11Ci zaś, gdy to usłyszeli, ucieszyli się ogromnie i obiecali mu zapłatę w srebrze. Judasz zaczął więc szukać odpowiedniej chwili do wydania Go.

12 , uczniowie zwrócili się do Jezusa takimi słowami:

— Powiedz, proszę, gdzie mamy przygotować Ci paschę.

13Wtedy On polecił dwóm z nich:

— Idźcie do miasta. A gdy zobaczycie człowieka niosącego dzban z wodą, udajcie się za nim.

14i w pełni urządzona. Tam przygotujcie wieczerzę.

16Wyruszyli więc uczniowie do miasta i po przybyciu na miejsce znaleźli wszystko, jak im PAN zapowiedział. Zajęli się więc przygotowaniem wieczerzy.

17Jezus, wraz z pozostałymi uczniami z grupy Dwunastu, przyszedł tuż przed wieczorem.

Ostatnia Pascha według starego obrządku i zapowiedź prawdziwej ofiary Jezusa(Mt 26,21‐29; Łk 22,15‐23; J 13,12‐30)

18

19Zafrasowani uczniowie, jeden przez drugiego, zaczęli Go pytać:

— Chyba nie mnie masz na myśli?!

20Lecz On tak im odparł:

— Niestety, będzie to jeden z was, Dwunastu – ten, który w czasie tej wieczerzy razem ze mną będzie sięgać do jednej misy.

21.

22 go na kawałki i rozdał uczniom, mówiąc:

— Bierzcie... Oto moje ciało

[tak zostanie rozdarte i złożone w ofierze ].

23 wina i po modlitwie dziękczynnej podał im, aby wszyscy nalewali sobie z niego i pili.

24 moja krew zostanie wkrótce wylana za wielu. Stanie się ona krwią pieczętującą Nowe Przymierze .

25, że nie będę już więcej pił wina z wami na tym świecie. Razem wypijemy je dopiero w nowej rzeczywistości Bożego Królestwa.

Modlitewne przygotowanie do męki(Mt 26,30‐46; Łk 22,31‐46; J 13,36‐38)

26Po odśpiewaniu hymnu wielbiącego Boga udali się na Górę Oliwną.

27 .

28

29Wtedy Piotr rzekł:

— Choćby wszyscy załamali się i odpadli, to ja na pewno nie!

30

, ty trzy razy się mnie wyprzesz.

31 , Jezus rzekł do uczniów:

— Usiądźcie tutaj i poczekajcie. Chciałbym bowiem mieć czas na modlitwę na osobności.

33 . Bądźcie blisko i czuwajcie ze mną.

35A odsunąwszy się nieco dalej, padł na ziemię i modlił się, aby – jeśli to możliwe – ominął Go ten czas.

36Mówił także:

— Abba! Kochany Ojcze ! Dla Ciebie wszystko jest możliwe. Tak bardzo bym chciał, by ominął mnie puchar Twojego gniewu, jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się dokonuje.

37Po pewnym czasie wrócił do trójki uczniów i zastał ich śpiących. Wówczas trącił Piotra i rzekł:

— Szymonie... ty śpisz? Krewki z ciebie człowiek, a przez jedną godzinę nie byłeś w stanie zachować czujności?

38i módlcie się, abyście nie popadli w pokuszenie. Chociaż duch wasz jest ochoczy, to jednak wasza grzeszna natura

ciągle was bardzo osłabia

.

39I znów odszedł nieco dalej i modlił się w podobny jak poprzednio sposób.

40A gdy wrócił, ponownie zastał uczniów śpiących, gdyż oczy ich były ociężałe. Zupełnie nie wiedzieli, jak się z tego wytłumaczyć.

41Kiedy wrócił po raz trzeci, rzekł do nich:

— Ciągle śpicie? Wystarczy tego odpoczywania! Za chwilę ja, Syn człowieczy, oddam się w ręce grzeszników.

42Podnieście się, ponieważ nadchodzi ten, który mnie wydał.

Religijny sąd nad Jezusem(Mt 26,47‐68; Łk 22,47‐54; Łk 22,63‐71; J 18,2‐11; J 18,19‐24)

43 z tych, którzy byli z Jezusem, dobył miecza i zaatakował jednego z pachołków arcykapłana, pozbawiając go ucha.

48Tymczasem Jezus, zwracając się do przybyłych, powiedział:

— Przyszliście po mnie niczym po bandytę – z mieczami i włóczniami!

49.

50 ubrany w lekką tunikę. Słudzy arcykapłanów chwycili więc tego, ale tylko za okrycie.

52On jednak, niewiele myśląc, szarpnął się i, zostawiając tunikę w ich rękach, umknął bez okrycia.

53 , u którego zebrali się już wszyscy członkowie rodu arcykapłańskiego, przywódcy ludu oraz uczeni w Piśmie.

54.

59Lecz i ich zeznania nie były zgodne ze sobą.

60Wówczas arcykapłan spytał Jezusa:

— Jak odpowiesz na to, co ci ludzie zeznają przeciw tobie?

61 , Synem Tego, Który Jest Pełen Chwały

?

62 oraz jak w obłoku będę zstępować z Niebios.

63 i wykrzyknął:

— Po co nam jeszcze świadkowie?!

64. W tym momencie Piotr przypomniał sobie słowa, które Jezus do niego wypowiedział: „Zanim po raz drugi straże odtrąbią sygnał zwany pianiem koguta, ty trzy razy się mnie wyprzesz”, i gorzko zapłakał.