1Idąc dalej w kierunku Jerozolimy, znaleźli się w okolicach Betfage – osady leżącej w pobliżu Góry Oliwnej. Tam Jezus zatrzymał się i wysłał przed sobą dwóch uczniów
2z poleceniem:
— Idźcie do wsi, którą widzicie przed sobą. Znajdziecie w niej oślicę, a z nią jej źrebię – małego osiołka. Odwiążcie je i przyprowadźcie do mnie.
3Gdyby zaś ktokolwiek pytał, dlaczego to robicie, powiedzcie: „PAN ich potrzebuje, lecz wkrótce odeśle je wam z powrotem”.
4W taki sposób miało zrealizować się to, co zapowiadało Boże Słowo wypowiedziane przez proroka:
5 :
Oto nadchodzi twój Król i Zbawiciel .
On stanie się waszą sprawiedliwością
i będzie dla was zbawieniem.
Przybędzie On na oślicy i na jej źrebięciu .
6Uczniowie uczynili, jak Jezus im nakazał.
7A gdy już przyprowadzili oślicę wraz z jej źrebięciem, narzucili na nie swoje płaszcze, a On, usiadłszy na nich, ruszył w kierunku Jerozolimy.
8Ludzie z tłumu, jaki zebrał się przy drodze, rzucali przed Nim swe płaszcze. Inni przynosili pościnane gałązki drzew i nimi mościli drogę przed Jezusem.
9 Błogosławiony, który przychodzi w imię PAŃSKIE! Ratunek nadchodzi z wysokości!”
10Kiedy Jezus wjechał do Jerozolimy, poruszenie ogarnęło całe miasto. Wielu ludzi dopytywało wówczas:
— Kto to jest?
11 . Tym zaś, którzy wymieniali pieniądze na walutę świątynną, powywracał stoły, a sprzedawcom gołębi – ich ławy.
13 Wy zaś czynicie z niego miejsce rozboju
finansowego.
14 , Synu Dawida!”.
16 .
17I zostawiając ich oniemiałych, wyszedł poza obręb miasta, by spędzić noc w Betanii.
Obnażenie bezowocności duchowego życia Izraela i braku wiary w sercach jego przywódców(Mk 11,12‐14; Mk 11,20‐26)18Kiedy o poranku Jezus wracał do miasta, poczuł głód.
19
I drzewo zaraz uschło.
20Gdy uczniowie to ujrzeli, dziwili się pomiędzy sobą:
— Jak to możliwe, by drzewo uschło tak szybko?!
21 oraz podstawa i nie stwarza fałszywych pozorów, jak to figowe drzewo. Mając taką wiarę, skutecznie będziecie pokonywać największe przeszkody piętrzące się przed wami .
22.
Dyskusje Jezusa z elitami religijnymi(Mk 11,27‐12,12; Łk 20,1‐19)23 .
24Jezus zaś tak im odrzekł:
— I ja zapytam was o coś. Jeśli odpowiecie, to ujawnię wam, kto dał mi prawo do czynienia tego, co robię.
25, było wezwaniem pochodzącym z Niebios, czy raczej jego ludzkim pomysłem?
Oni zaś, rozważając to między sobą, tak kalkulowali:
— Jeśli powiemy, że z Niebios, to pewnie spyta nas, dlaczego mu nie uwierzyliśmy.
26
28
30 Ojciec zwrócił się także do drugiego syna i powiedział mu to samo. Ten odrzekł natychmiast: „Dobrze, ojcze , zaraz pójdę” – lecz nie poszedł.
31
Na to arcykapłani i starsi ludu odpowiedzieli:
— Pierwszy.
Wówczas Jezus oznajmił im:
— To prawda i w związku z tym uroczyście wam oświadczam, że w tej chwili nie tylko poborcy , którzy zdzierają z was podatki, ale i prostytutki wyprzedzają was w drodze do Bożego Królestwa!
32, wy mu nie uwierzyliście
. Jednak wielu poborców podatkowych i prostytutek go posłuchało. Ale nawet wtedy, gdy już widzieliście, co dzieje się pośród nich, w waszych sercach nie zrodził się nawet promyk żalu, by się opamiętać i zaufać mu.33 . Dla bezpieczeństwa obsadził jej granice kolczastym żywopłotem. Następnie wzniósł w niej tłocznię oraz wieżę strażniczą, w której mogli nocować najemni robotnicy sezonowi. Potem wydzierżawił tę winnicę okolicznym rolnikom i wyjechał.
34
41
Kamień, którym wzgardzili budowniczowie,
stał się głównym kamieniem spajającym.
Za sprawą PANA to się wydarzyło,
On na naszych oczach dokonał tego cudu! ?
43 . Polegliście sromotnie, a on was zmiażdży
.45Wtedy arcykapłani i faryzeusze zrozumieli, że ta przypowieść była o nich.
46Mt 16,14; Mt 21,26Zawrzeli więc gniewem i zaczęli szukać sposobności, aby Go pochwycić. Chcieli jednak uczynić to po kryjomu, gdyż bali się tłumów, które uważały Go za proroka.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
