1Po tych słowach Jezus oddalił się od nich i ruszył na drugą stronę Jeziora Galilejskiego, zwanego również Morzem Tyberiadzkim.
2Wielki tłum ludzi ciągle za Nim podążał, widzieli bowiem znaki, które czynił, uzdrawiając chorych.
3Jezus tymczasem wspiął się na wzgórze i tam usiadł w otoczeniu uczniów.
4A było to tuż przed żydowskim świętem Paschy.
5 :
— Gdzie moglibyśmy kupić pokarm, aby ich wszystkich nasycić?
6A powiedział to jedynie w tym celu, by go wypróbować. Sam bowiem doskonale wiedział, co miał czynić.
7 nie starczyłaby na kupienie takiej ilości chleba, by każdy z nich otrzymał choć kawałek. Nie mamy tylu pieniędzy!
8Wtedy jeden z uczniów, Andrzej – brat Szymona Piotra, wtrącił:
—
9
A ponieważ w miejscu tym było dużo trawy, wszyscy wygodnie rozsiedli się na niej. Samych mężczyzn było około pięciu tysięcy.
11Jezus zaś wziął wspomniane chleby, złożył Ojcu dziękczynienie i kazał je rozdać pomiędzy ludźmi. To samo uczynił z rybami.
12Kiedy się już najedli, powiedział do uczniów:
— Pozbierajcie pozostałości pożywienia, aby nic się nie zmarnowało.
13Zebrali więc to, co pozostało z pięciu jęczmiennych chlebów, i tymi odpadkami napełnili dwanaście koszy.
14, nagle ujrzeli Jezusa, który, idąc po wodzie, zbliżał się do łodzi. Bardzo się przerazili!
Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM20 !
21Chcieli więc zabrać Go do łodzi, lecz ona natychmiast znalazła się przy brzegu, do którego płynęli.
Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM Pokarmem z Niebios22Nazajutrz ludzie, których tłum został po drugiej stronie jeziora, zauważyli, że, zamiast dwóch, była tam tylko jedna łódź, i powiązali to z faktem, że uczniowie odpłynęli sami, bez Jezusa.
23– Syna człowieczego
, którego Ojciec uwiarygodnił pieczęcią swego Ducha!28Wtedy ludzie spytali Go:
— Co w takim razie mamy czynić, by pełnić Bożą wolę i zrealizować Jego dzieło?
29 do tego, którego Najwyższy do was posłał, czyli do mnie.
30 , i byśmy uwierzyli Twojemu Słowu? Co zrobisz?
31
hojnie im udzielił pokarmu prosto z nieba .
32 z Niebios, a manna była jedynie znakiem wskazującym na coś ważniejszego. Prawdziwy pokarm z Niebios może bowiem dać jedynie Ojciec!
33. To On niesie Życie światu.
34A oni na to:
— PANIE, zawsze chcieliśmy mieć taki pokarm! Daj go nam!
35 , który daje odwieczne i nieskończone Boże Życie! Kto do mnie przychodzi, ten nigdy nie będzie duchowo głodny, a kto mi zaufa, ten nigdy nie będzie duchowo spragniony .
36mi bezgranicznie, rozpoznając we mnie Bożego Syna – miał udział w odwiecznym i nieskończonym Życiu i abym w Dniu Ostatecznym podniósł go do tego Życia!
41 , powiedział bowiem, że jest Pokarmem, który zstąpił z Niebios.
42, którego ojca i matkę dobrze znamy? Jakże On śmie mówić, iż zstąpił z Niebios?
43Jezus, widząc, co dręczy ich serca, dodał:
— Nie szemrajcie między sobą,
44, który mnie posłał. Ja zaś tych, którzy to zrobią, podniosę do Życia w Dniu Ostatecznym.
45. Każdy więc, kto usłyszał Słowo Ojca i kto przyjął Jego przesłanie, przyjdzie do mnie.
46innego rodzaju – takim, które pochodzi z Niebios
! Zapewniam was, że nikt, kto będzie sycił się tym Pokarmem, nie umrze na wieki!51, który zstąpił z Niebios! I zapewniam was, że każdy, kto będzie się mną
karmił, zyska odwieczne Życie, ponieważ wolą Ojcajest, abym ja złożył siebiew ofierze za ten świat, by otworzyć ludziom drogę do wiekuistego Życia.52[Lecz Żydzi nie zrozumieli, że Jezus mówi o sobie jako o zstępującym z Niebios wcielonym Bożym Słowie] i dlatego, dalej rozprawiając między sobą, mówili:
— Jak On może mówić, że mamy się Nim posilać?!
53 – Syna człowieczego – i jeśli nie przyjmiecie mojej krwi , nie będziecie mieć w sobie tego Życia, które ja mam.
54będzie gasił moją krwią, otrzyma udział w odwiecznym i nieskończonym Życiu. W Dniu Ostatecznym ja podniosę taką osobę do wiekuistego Życia,
55ponieważ to ja
jestem Pokarmem, sycącym prawdziwie, a moja krew jest jedynym napojem prawdziwie gaszącymduchowe pragnienie.56i syci moją krwią
, trwa we mnie, a ja w nim.57.
59Tak nauczał w synagodze w Kafarnaum.
60 szemrają między sobą, powiedział:
— Jeżeli Słowo moje was gorszy,
62tam, skąd przybyłem?
63nic w tej sprawie dopomóc nie mogą. Bez Ducha Bożego nieskończone i odwieczne Życie nie jest dostępne dla człowieka! Słowo, które ja wam przekazuję, jest Duchem i Życiem
!64
Jezus bowiem od początku miał świadomość, kto Mu nie ufa i kto od Niego odstąpi.
65 .
66Wtedy wielu uczniów opuściło Jezusa i więcej już z Nim nie chodzili.
67W tej sytuacji Jezus spytał Dwunastu:
— Czy i wy także zamierzacie odstąpić ode mnie?
68 !
69.
70A Jezus tak odrzekł:
— Jest was Dwunastu, a chociaż sam was wybrałem, to i tak jeden z was ma diabelskie serce, które sprzeciwia się woli Ojca .
71 J 13,2.27 Później okazało się, że mówił o Judaszu, synu Szymona z Keriotu – tym, który Go wydał, jednym z Dwunastu.
Who We AreWhat We EelieveWhat We Do
2025 by iamachristian.org,Inc All rights reserved.
