Ioan 18 - The 4 Gospels in Popular Welsh (Y Ffordd Newydd) 1971

Bradychu a dal yr Iesu

1Wedi i’r Iesu ddweud y pethau hyn fe aeth gyda’i ddisgyblion dros nant Cidron. Roedd gardd yno, ac fe aeth ef a’i ddisgyblion iddi.

2Fe wyddai Jwdas, y bradwr, hefyd am y lle, oherwydd ei bod hi’n arfer gan yr Iesu gwrdd â’i ddisgyblion yno.

3Felly dyma Jwdas yn cymryd mintai o filwyr, a gweision oddi wrth y prif offeiriaid a’r Phariseaid, a mynd yno yn cario llusernau a ffaglau ac arfau.

4Gan fod yr Iesu’n gwybod y cyfan oedd yn mynd i ddigwydd iddo, fe aeth allan a gofyn iddyn nhw: “Am bwy rydych chi’n chwilio?”

5“Iesu o Nasareth,” oedd eu hateb.

“Fi yw ef,” meddai’r Iesu.

Roedd Jwdas, y bradwr, hefyd yn sefyll gyda nhw.

6Pan ddywedodd, ‘Fi yw ef,’ dyma nhw’n cilio’n ôl, a syrthio i’r llawr.

7Gofynnodd yr Iesu eto: “Am bwy rydych chi’n chwilio?”

“Iesu o Nasareth,” medden nhw.

8“Ond rydw i wedi dweud wrthych chi mai fi yw ef,” atebodd yr Iesu. “Os ydych chi’n chwilio amdanaf i, gadewch i’r rhain fynd.”

9(Roedd rhaid i’w eiriau ddod yn wir — ‘Chollais i’r un o’r rhai a roddaist ti i mi.’)

10Roedd gan Simon Pedr gleddyf; ac fe’i tynnodd a tharo gwas y Prif Offeiriad, gan dorri ei glust dde i ffwrdd. (Enw’r gwas oedd Malchus.)

11Meddai’r Iesu wrth Pedr: “Rho dy gleddyf yn ôl yn y wain. Wyt ti’n meddwl na wnaf i ddim yfed y cwpan a roddodd y Tad i mi?”

Yr Iesu o flaen y Prif Offeiriad a Phedr yn gwadu

12A dyma’r fintai o filwyr, a’r capten, a gweision yr Iddewon yn dal yr Iesu a’i rwymo,

13a mynd ag ef yn gyntaf at Annas, am ei fod yn dad-yng-nghyfraith i Gaiaffas, Prif Offeiriad y

14flwyddyn honno. Dyma’r Caiaffas a gynghorodd yr Iddewon fod yn well i un dyn farw dros y bobl.

15Fe ddilynwyd yr Iesu gan Simon Pedr a disgybl arall. Roedd y disgybl hwnnw yn adnabyddus i’r Prif Offeiriad; felly fe aeth i gyntedd y Prif Offeiriad gyda’r Iesu,

16ond fe safodd Pedr wrth y drws tu allan. Felly dyma’r disgybl arall a oedd yn adnabyddus i’r Prif Offeiriad yn mynd allan eto a siarad gyda’r eneth wrth y drws, a dod â Phedr i mewn.

17“Rwyt tithau hefyd,” meddai’r eneth wrth Bedr, “yn un o ddisgyblion y dyn yma, wyt ti ddim?”

“Na, dydw i ddim,” meddai Pedr.

18Roedd y gweision a’r swyddogion wedi gwneud tân golosg ac yn sefyll o’i gwmpas i gynhesu, oherwydd ei bod hi’n oer. Roedd Pedr hefyd yn sefyll gyda nhw ac yn ymgynhesu.

19Fe holodd y Prif Offeiriad yr Iesu am ei ddisgyblion, ac am ei ddysgeidiaeth.

20Atebodd yr Iesu, “Rwyf fi wedi siarad yn gwbl agored wrth y byd; rwyf wedi arfer dysgu yn y synagogau, ac yn y Deml, lle mae’r Iddewon yn dod at ei gilydd. Ddywedais i ddim byd yn gyfrinachol erioed.

21Pam rwyt ti’n fy holi i? Gofyn i’r rhai a’m clywodd i, beth ddywedais i wrthyn nhw. Maen nhw’n gwybod beth a ddywedais i.”

22Pan ddywedodd ef hyn, rhoddodd un o’r gweision a oedd yn sefyll gerllaw, gernod i’r Iesu, ac meddai, “Ai dyma’r ffordd rwyt ti’n ateb y Prif Offeiriad?”

23Atebodd yr Iesu, “Os atebais i’n anghywir, rho dystiolaeth o hynny, ond os atebais yn gywir, pam rwyt ti’n fy nharo i?”

24Felly dyma Annas yn ei anfon at y Prif Offeiriad Caiaffas, wedi ei rwymo.

25Roedd Pedr o hyd yn dal i sefyll yn ymgynhesu. Dyma nhw’n gofyn iddo, “Wyt tithau ddim yn un o’i ddisgyblion?”

Ond gwadu a wnaeth Pedr, ac meddai, “Na, dydw i ddim.”

26Ond meddai un o weision y Prif Offeiriad, perthynas i hwnnw y torrodd Pedr ei glust, “Welais i mohonot ti yn yr ardd gydag ef?”

27Gwadu eto a wnaeth Pedr, ac ar hyn dyma geiliog yn canu.

Yr Iesu o flaen Peilat

28Yn gynnar yn y bore, cymerwyd yr Iesu o dŷ Caiaffas i blas y Llywodraethwr. Fe safodd yr Iddewon o’r tu allan rhag gwneud eu hunain yn amhur; roedden nhw am gymryd rhan yng Ngŵyl y Pasg.

29Felly dyma Peilat yn mynd allan atyn nhw a gofyn, “Beth yw’r cyhuddiad sydd gennych yn erbyn y dyn yma?”

30“Fyddem ni ddim wedi dod ag ef atat ti oni bai iddo droseddu,” oedd eu hateb.

31“Cymerwch chi ef a bernwch ef yn ôl eich Cyfraith eich hunain,” meddai Peilat.

“Ond does gyda ni ddim hawl i ddedfrydu dyn i farwolaeth,” meddai’r Iddewon,

32gan wireddu geiriau’r Iesu am y modd y byddai farw.

33Felly dyma Peilat yn mynd yn ôl i’r plas a galw am yr Iesu.

“Ai ti yw Brenin yr Iddewon?” gofynnodd.

34Meddai’r Iesu, “Ai ohonot dy hun wyt ti’n dweud hyn, ynteu eraill sydd wedi’i awgrymu i ti?”

35“Beth?” atebodd Peilat, “wyt ti’n meddwl mai Iddew ydw i? Dy genedl dy hun a’i phrif offeiriaid sydd wedi dy drosglwyddo i mi. Beth wyt ti wedi ei wneud?”

36Atebodd yr Iesu, “Dyw fy nheyrnas i ddim â’i gwreiddiau yn y byd hwn. Pe bai ei gwreiddiau yn y byd hwn, mi fyddai fy ngweision wrthi’n ymladd rhag i mi gael fy rhoi yn nwylo’r Iddewon: na, nid teyrnas oddi yma yw fy un i.”

37“Brenin wyt ti, felly?” holodd Peilat.

Atebodd yr Iesu, “Ti sy’n dweud mai ‘Brenin’ ydwyf fi. I’r pwrpas hwn y cefais i fy ngeni ac y deuthum i’r byd — i dystiolaethu i’r gwirionedd; mae pawb sy’n perthyn i’r gwirionedd yn fy ngwrando i.”

38“Beth yw gwirionedd?” gofynnodd Peilat.

Dedfrydu’r Iesu i farw

Wedi dweud hyn aeth allan eto at yr Iddewon, ac meddai wrthyn nhw, “Welaf i ddim rheswm dros ei gondemnio:

39ond mae gyda chi arferiad i mi ollwng un carcharor yn rhydd ar yr Ŵyl. Hoffech chi i mi ollwng yn rhydd i chi Frenin yr Iddewon?”

40Ond dyna floeddio, “Na, nid hwn, ond Barabbas.” Lleidr oedd Barabbas.