Genesis 4 - Welsh Septuagint, Genesis 1-10:2, 1866 (Evan Andrews)

DOSBARTH IVHanes Cain ac Abel.

1Ac Adda a adnabu Efa, ei wraig, a hi a feichiogodd, ac a esgorodd ar Cain; ac a ddywedodd, “Cefais wr gan Dduw.”

2A hi a esgorodd eilwaith ar ei frawd ef, Abel. Ac Abel oedd fugail defaid, ond Cain oedd yn llafurio y ddaiar.

3A bu, wedi talm o ddyddiau, i Cain ddwyn, o adgen y ddaiar, offrwm i’r Arglwydd.

4Ac Abel yntau hefyd a ddug o gyntafenedigion ei ddefaid, ac o’u brasder hwynt. A Duw a edrychodd ar Abel, ac ar ei roddion ef;

5ond ni edrychodd Efe ar Cain, nac ar ei offrymau ef: ac ymofidiodd Cain yn ddirfawr, ac ymollyngodd yn ei wynebpryd.

6A’r Arglwydd Dduw a ddywedodd wrth Cain, “Pa ham yr wyt yn athrist? a pha ham yr ymollyngodd dy wynebpryd?

7Er offrymu o honot yn iawn, ond heb ei ranu yn iawn, oni phechaist? Ymlonydda; atat ti y bydd ei ddychweliad; a thi a lywodraethi arno ef.”

8A Chain a ddywedodd wrth Abel, ei frawd, “Awn allan i’r maes.” A bu, tra yr oeddynt hwy yn y maes, i Cain godi yn erbyn Abel, ei frawd, ac a’i lladdodd ef.

9A’r Arglwydd Dduw a ddywedodd wrth Cain, “Mae Abel, dy frawd?” Yntau a ddywedodd, “Nis gwn. Ai ceidwad fy mrawd ydwyf fi?”

10A’r Arglwydd a ddywedodd, “Beth a wnaethost? Llef gwaed dy frawd sydd yn gwaeddi arnaf Fi o’r ddaiar.

11Ac yn awr melltigedig wyt ti o’r ddaiar, yr hon a agorodd ei safn i dderbyn gwaed dy frawd o’th law di.

12Pan lafuriech y ddaiar, ni chwanega hi roddi ei ffrwyth i ti; yn griddfan ac yn crynu y byddi ar y ddaiar.”

13Yna y dywedodd Cain wrth yr Arglwydd Dduw, “Mwy yw fy mhechod nag y gellir ei faddeu!”

14“Os gyraist fi heddyw oddi ar wyneb y ddaiar, ac o’th ŵydd Di y’m cuddir, ac yn griddfan ac yn crynu y byddaf ar y ddaiar; yna y bydd i bwy bynag a’m caffo, fy lladd.”

15A’r Arglwydd Dduw a ddywedodd wrtho, “Nid felly: pwy bynag a laddo Cain, a dâl y pwyth yn saith ddyblyg.” A’r Arglwydd Dduw a roddodd arwydd i Cain, na fyddai i neb a’i caffai, ei ladd ef.

16Felly Cain a aeth allan o ŵydd Duw, ac a drigodd yng ngwlad Nod, ar gyfer Eden.

17A Chain a adnabu ei wraig, a hi a feichiogodd, ac a esgorodd ar Enoch: yna yr oedd efe yn adeiladu dinas, ac efe a alwodd y ddinas yn ol enw ei fab, Enoch.

18Ac i Enoch y ganwyd Gaidad; a Gaidad a genedlodd Maleleel; a Maleleel a genedlodd Mathusala; a Mathusala a genedlodd Lamech.

19A Lamech a gymmerodd iddo ddwy wraig; enw un oedd Ada, ac enw yr ail, Sela.

20Ac Ada a esgorodd ar Iobel: hwn oedd tad preswylwyr pebyll, yn porthi anifeiliaid.

21Ac enw ei frawd ef oedd Iubal: hwn oedd ddychymmygydd y psalterion a’r delyn.

22A Sela, hithau, hefyd a esgorodd ar Thobel; ac yr oedd efe yn fwrthwyliwr pres a haiarn: a chwaer Thobel oedd Noema.

23A Lamech a ddywedodd wrth ei wragedd, “Ada a Sela, clywch fy llais! gwragedd Lamech, gwrandëwch fy ngeiriau! canys mi a leddais wr i’m harcholl, a llanc i’m clais.

24Gan y dialwyd Cain seithwaith, yna Lamech a ddielir saith-ddeng-seithwaith.”

DOSBARTH VHiliogaeth Adda, trwy linach Seth, hyd Nöe.

25Ac Adda, a adnabu Efa, ei wraig, a hi a feichiogodd, ac a esgorodd ar fab; ac a alwodd ei enw ef Seth, gan ddywedyd, “O herwydd Duw a gyfododd i mi had arall yn lle Abel, yr hwn y lladdodd Cain ef.”

26Ac i Seth y ganwyd mab; ac efe a alwodd ei enw ef Enos; efe a ddysgwyliodd gael ei enwi ar enw yr Arglwydd Dduw.