Ewangelia Jana 2 - Biblia Gdańska(PBG)

1A dnia trzeciego było wesele w Kanie Galilejskiej, i była tam matka Jezusowa.

2Wezwany też był i Jezus i uczniowie jego na ono wesele.

3A gdy nie stało wina, rzekła matka Jezusowa do niego: Wina nie mają.

4Rzekł jej Jezus: Co ja mam z tobą, niewiasto? jeszczeć nie przyszła godzina moja.

5Rzekła matka jego sługom: Cokolwiek wam rzecze, uczyńcie.

6I było tam sześć stągwi kamiennych, postawionych według oczyszczenia żydowskiego, biorących w się każda dwie albo trzy wiadra.

7Rzekł im Jezus: Napełnijcie te stągwie wodą; i napełnili je aż do wierzchu.

8Tedy im rzekł: Czerpajcież teraz, a donieście przełożonemu wesela. I donieśli.

9A gdy skosztował przełożony wesela onej wody, która się stała winem, (a nie wiedział, skąd by było; lecz słudzy wiedzieli, którzy wodę czerpali), zawołał on przełożony oblubieńca;

10I rzekł mu: Każdy człowiek pierwej daje wino dobre, a gdy sobie podpiją, tedy podlejsze; a tyś dobre wino zachował aż do tego czasu.

11Tenci początek cudów uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej, a objawił chwałę swoję; i uwierzyli weń uczniowie jego.

12Potem zstąpił do Kapernaum, on i matka jego i bracia jego i uczniowie jego, i zamieszkali tam niewiele dni;

13Albowiem była blisko wielkanoc żydowska; i wstąpił Jezus do Jeruzalemu.

14I znalazł w kościele siedzące te, co sprzedawali woły i owce i gołębie, i te, co pieniędzmi handlowali.

15A uczyniwszy bicz z powrozków, wszystkie wygnał z kościoła, i owce i woły: a tych, co pieniędzmi handlowali, pieniądze rozsypał i stoły poprzewracał;

16A tym, co gołębie sprzedawali, rzekł: Wynieście to stąd, a nie czyńcie domu Ojca mego domem kupieckim.

17I wspomnieli sobie uczniowie jego, iż napisano: Gorliwość domu twego zżarła mię.

18Tedy odpowiedzieli Żydowie i rzekli mu: Cóż nam za znak pokażesz, iż to czynisz?

19Odpowiedział Jezus i rzekł im: Rozwalcie ten kościół, a we trzech dniach wystawię go.

20Rzekli tedy Żydowie: Czterdzieści i sześć lat budowano ten kościół, a ty go we trzech dniach wystawisz?

21Ale on mówił o kościele ciała swego.

22Przetoż, gdy zmartwychwstał, wspomnieli uczniowie jego, iż im to był powiedział; i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.

23A gdy był w Jeruzalemie na wielkanoc w święto, wiele ich uwierzyło w imię jego, widząc cuda jego, które czynił.

24Ale Jezus nie zwierzał im samego siebie, przeto iż on znał wszystkie,

25A iż nie potrzebował, aby mu kto świadectwo wydawał o człowieku; albowiem on wiedział, co było w człowieku.