Psalmy 147 - Biblia Gdańska(PBG)

1Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.

2Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.

3Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.

4Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.

5Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.

6Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.

7Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;

8Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;

9Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.

10Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.

11Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.

12Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże , Syonie! Boga twego.

13Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.

14On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.

15On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.

16On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.

17Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?

18Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.

19Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.

20Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.