Przypowieści Salomona 18 - Nowa Biblia Gdańska(NBG)

1 Uparty szuka swojej własnej żądzy; obrusza się na każdą zbawienną myśl.

2 Głupiec nie pożąda rozsądku, a tylko tego, co mu objawia jego serce.

3 Dokądkolwiek przychodzi niegodziwy – przychodzi też pogarda, oraz wraz z hańbą – sromota.

4 Słowa z ust rozumnego męża są jak głębokie wody; to potok, który się rozlewa, zdrój mądrości.

5 Wzgląd w sądzie na osobę niegodziwego jest równie niedobry jak uchylanie prawa sprawiedliwego.

6 Wargi głupca wszczynają kłótnie, a jego usta pobudzają do bijatyk.

7 Usta głupca powodują jego ruinę, a jego wargi są zasadzką na jego życie.

8 Słowa plotkarza są jak łakocie i wnikają do tajników wnętrza.

9 Kto jest opieszały w swych sprawach – staje się marnotrawnym bratem.

10 Imię WIEKUISTEGO to silna baszta; do niej chroni się sprawiedliwy oraz zostaje ocalony.

11 Mienie bogatego jest jego warownym miastem i niby wysokim murem w jego wyobraźni.

12 Serce człowieka wynosi się przed upadkiem, a chwałę poprzedza pokora.

13 Kto odpowiada zanim wysłuchał – temu poczytuje się to za głupotę oraz za wstyd.

14 Duch człowieka podtrzymuje go w jego cierpieniu; lecz jeśli duch jest zgnębiony, kto go podźwignie?

15 Serce rozumnego przyswaja sobie wiedzę, a ucho mędrców dąży do poznania.

16 Dar człowieka otwiera mu dostęp i prowadzi go przed oblicze wielkich.

17 Pierwszy mówca jak gdyby ma słuszność w swoim sporze, ale przychodzi drugi i go bada.

18 Los kładzie koniec sporom oraz ustanawia rozejm między silnymi.

19 Zdradzony brat jest odporniejszy niż gród warowny, a ich kłótnie – niby zawory zamku.

20 Z owoców ust człowieka nasyca się jego życie; nasyca się plonem swych warg.

21 W mocy języka jest śmierć i życie; kto się w nim kocha – karmi się jego owocem.

22 Kto znalazł dobrą żonę – znalazł szczęście i dostąpił łaski od WIEKUISTEGO.

23 Biedny przemawia błagalnie, a bogaty odpowiada zuchwale.

24 Kto ma licznych towarzyszy – ma ich ku własnej zgubie; lecz przyjaciel bywa szczerzej przywiązany niż brat.